Στις μάνες και στις μανίτσες!

Μουσείο Θ. Παπαγιάννη

Η μέρα αυτή (η δεύτερη Κυριακή του Μάη) είναι αφιερωμένη στη μάνα, όμως ανάμεσα στις μανάδες όλου του κόσμου η ηπειρώτισσα μάνα είχε και έχει ξεχωριστή θέση. Και μαζί της, για όλους εμάς τους ηπειρώτες ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας έχει και η "μανίτσα", η γιαγιά, που ήταν δεύτερη, αν όχι και πρώτη μάνα, και που στην αγκαλιά της καταφεύγαμε σε κάθε δύσκολη αλλά και χαρούμενη στιγμή της ζωής μας. Έτσι σήμερα θα ευχηθώ "Χρόνια Πολλά" σε όλες τις μανάδες του κόσμου, στη δική μου που δεν την έχω κοντά μου θα αφιερώσω ένα ποίημα του Κώστα Κοντογιάννη, αλλά επίσης χρόνια πολλά θα ευχηθώ και σε όλες τις "μανίτσες", σε όλες τις γιαγιάδες του κόσμου που στέκονται κοντά στα εγγόνια τους ως άλλες μανάδες!




ΤΣΗ ΜΑΝΑΣ ΜΟΥ
　
Μάνα μου, στο ταξίδι σου για τον αλάργο κόσμο
χαιρέτα, μάνα, τσ’ εδικούς, χαιρέτα και τσι ξένους
κι αντάμωσε καλή φιλιά μην είσ’ αμοναχή σου.

Γιατί ‘χεις κύρη κι αδερφό μα και πρωτοξαδέρφια
απού σε περιμένουνε, μάνα μου, να σε ιδούνε,
παρέα για να κάμετε, παλιά να θυμηθούνε.

Και του κυρού σου η γι-αγκαλιά θα ‘ναι ανοιχτή να θέσεις,
να κάτσεις να ξεκουραστείς και μπλιο να μη μισέψεις.

Και τ’ αδερφού σου τα φιλιά τα μοσκομυρισμένα
να ξαναπάρεις, μάνα μου, που τα ‘χεις ξεχασμένα.

Κι είναι για μας παρηγοριά, μέσα στον πόνο χάδι,
πως δε θα-(ν)-είσαι αμοναχή στου (ν)-Άδη το σκοτάδι.

Να ‘ναι το χώμα αλαφρύ, μάνα, που σε σκεπάζει,
να βρει η ψυχή σου ανάπαψη στον κόσμο απού δε λιάζει.

[Κοντογιάννης Κώστας]