Ανακοινωση

Στην Ήπειρο «την καταντικρύ, την κατά Κέρκυρα ήπειρο» κατά τον Θουκυδίδη ή «την Αρχαία Ελλάδα» κατά τον Αριστοτέλη.
Στην Ήπειρο, την «Αρχέγονη Ελλάδα» την πατρίδα της Ευρώπης – συζύγου του Δωδωναίου Δία αλλά και του Αχιλλέα.
Στην Ήπειρο, στις λαμπρές εκκλησίες της οποίας εικονίζονται μαζί με τους αγίους, ο Πλούταρχος, ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης.
Στην Ήπειρο, στα βουνά της οποίας πολέμησαν οι γόνοι των Ηρακλειδών αλλά και οι Σουλιώτες.
Στον τόπο, όπου ο βράχος δένεται με το ελάχιστο χώμα και τις ρίζες του πουρναριού και της κουμαριάς.
Στον άγονο τόπο, τον τόσο γόνιμο.
Με τις αρχαιότητες και τα μνημεία του, με τους μύθους να μπλέκονται με την πλούσια ιστορία του.
Στον τόπο αυτό ανήκουμε και εμείς.
Έχουμε το προνόμιο να βιώνουμε την ιερότητα αυτού του χώρου, να βαδίζουμε στ’ αχνάρια «των ανυπτόποδων Σελλών»

και να ακούμε το θρόισμα της ιερής βελανιδιάς.
Εδώ αναπνέουμε…

ΟΔΗΓΟΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΜΟΥΡΓΚΑΝΑΣ

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΟΥΡΓΚΑΝΑΣ Τηλ. 210 - 5202977 (www.mourgana.gr)

ΔΗΜΟΣ ΦΙΛΙΑΤΩΝ Τηλ. 26640.29091 & 029037
ΚΕΠ ΦΙΛΙΑΤΩΝ Τηλ. 26640.29002 & 029001
ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΦΙΛΙΑΤΩΝ Τηλ. 26640.22203
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΦΙΛΙΑΤΩΝ Τηλ. 26640.22393
ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ ΦΙΛΙΑΤΩΝ Τηλ. 26640.23199
ΤΑΞΙ ΦΙΛΙΑΤΩΝ Τηλ. 26640.22026
ΤΑΞΙ ΛΕΠΤΟΚΑΡΥΑΣ Τηλ. 26640.41366
ΚΤΕΛ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ (ΦΙΛΙΑΤΕΣ) Τηλ. 26640.22209
ΚΤΕΛ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ (ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ) Τηλ. 26650.22309
ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΥΝΟΡΙΟΦΥΛΑΚΩΝ ΛΙΑ Τηλ. 26640.41790


Επισκεφθείτε το ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ στο χωριό Τσαμαντά
Μετεωρολογικός σταθμός Τσαμαντά (Live cam)

Μπορείτε να μείνετε στους Ξενώνες που λειτουργούν στα χωριά:
Καλλιθέα Τηλ. 26640.41330
Κεραμίτσα (εκκλησία) Τηλ. 26640.41226
Κεραμίτσα (ιδιωτικός) Τηλ. 26640.41021
Κρυονέρι (Αδελφότητα Κρυονερίου) Τηλ. 26640.41651
Λια Τηλ. 26640.41602
Μηλέα (Δημοτική επιχείρηση) Τηλ. 26640.42052

Hotel «Arktouros» - Monodendri / Zagorohoria

Hotel «Arktouros» - Monodendri / Zagorohoria
Hotel «Arktouros» - Monodendri / Zagorohoria - Ioannina

«Η πίτα της Κικίτσας»

«Η πίτα της Κικίτσας»
«Η πίτα της Κικίτσας» στο Ζαγόρι

Ιππικό Πάρκο Λεπτοκαρυάς Θεσπρωτίας

Ιππικό Πάρκο Λεπτοκαρυάς Θεσπρωτίας
«Ιππικό Πάρκο Λεπτοκαρυάς Θεσπρωτίας» - ΑΝΟΙΧΤΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΠΟ 19.00 ΕΩΣ ΑΡΓΑ / ΓΙΑ ΠΡΩΙΝΕΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΛ. ΣΤΟ 6978 933 655

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

6η Συνάντηση Χορευτικών Συγκροτημάτων και Φίλων της Παράδοσης

Η Περιφερειακή Ενότητα Πρέβεζας σε συνεργασία με το Δήμο Πρέβεζας και τους Πολιτιστικούς Συλλόγους Αηδονιωτών και Λυγιάς διοργανώνει την 6η Συνάντηση Χορευτικών Συγκροτημάτων και Φίλων της Παράδοσης στα χωριά της Πρέβεζας με τη συντροφιά του Νίκου Φιλιππίδη. Οι εκδηλώσεις θα διαρκέσουν δύο ημέρες, 1 και 2 Ιουλίου, στο Λιμανάκι της Λυγιάς και στην πλατεία Αηδονιάς αντίστοιχα.

Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη. Ώρα έναρξης: 22.00 το βράδυ.


Παρασκευή 1 Ιουλίου: στο λιμανάκι της Λυγιάς θα γλεντήσουμε με μουσική και χορούς από την Ήπειρο, τις Κυκλαδες, το Β. Αιγαίο, τα Δωδεκάνησα, τη Μ. Ασία και τον Πόντο.

Σάββατο 2 Ιουλίου: στην πέτρινη πλατεία της Αηδονιάς, μπροστά στην εκκλησία, θα γλεντήσουμε με μουσική και χορούς από την Ήπειρο, τη Θράκη, τη Μακεδονία, τη Ρούμελη και τη Θεσσαλία.
Συμμετέχουν οι μουσικοί:
Νίκος Φιλιππίδης (Κλαρίνο), Βαγγέλης Δημούδης (Ούτι), Ζυγιά Τρύφωνα Παζαρέντζη (Ζουρνάς),Φραγκίσκος Τζιωτάκης(Τσαμπούνα), Κώστας Φιλιππίδης (Λαούτο), Γιώργος Μαρινάκης (Βιολί), Κώστας Μερετάκης (Κρουστά), Δημήτρης Αλταντσίδης(Ακορντεόν), Λευτέρης Ραφαηλίδης (Ποντιακή λύρα)
Τραγουδούν:
ο Ιερέας Παπαναστάσης, Κατερίνα Παπαδοπούλου, Βαγγέλης Δημούδης, Σταυρούλα Δαλιάνη, Κώστας Μήτσης, Γιάννης Πραντσίδης, Φραγκίσκος Τζιωτάκης, Κώστας Φιλιππίδης, Λευτέρης Ραφαηλίδης.


Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Τον καιρό εκείνο... [ΤΩΡΕΓΙΑ ΤΟ ΕΞΗΝΤΑ]

...
Κατόπι έρχουνταν η Πρωτομαγιά και πααίναμαν στον Αϊ Νικόλα και γκυλιόμασταν στα χορτάρια και μαζεύαμαν το Μάη και φκιάναμαν στεφάνια για να τα κρεμάσομε στην πόρτα του σπιτιού για γούρι.

Από κει και πέρα αρχίναγαν οι δουλειές στα χωράφια.

Φώναζε ο πάππου Γκέλης απ' το βράδυ για να μαζευτούν να βγάλουν νερονόμο και κατόπι κλήρωναν τ' αυλάκια, ποια μεριά θα πάρει ο καθένας.

"Πάρτε χαμπέριιι!
Όλοι αύριο να μαζευτείτε στην πλατέα του χωριού, για να βγάλομε τ' αυλάκιαααα!"

Τη μια τη βολά φώναζε από τη μια τη μεριά τσ' εκκλησιάς για ν' ακούσει το μισό χωριό και την άλλη από την άλλη μεριά για ν' ακούσει το άλλο μισό.

Κάποια βολά διάβαινε ο μπαρμπα Βασίλης από κάτω απ' τη γκορτσιά και του είπε: "πήραμαν, πήραμαν" και ο πάππους με τη φόρα που 'χε πάρει του φώναξε κι αυτουνού δυνατά: "διάουλους να σε κόψει!".

Θιαμένουνταν ο κόσμος τι έπαθε ο πάππους μου κι είπε έτσι.

Ό,τι να γένονταν στο χωριό ο πάππους μου φώναζε.

"Τσοπαθήτε μο διαόλοι, θα φύγει το χωριό και θ' απομείκομε 'δω", μας ήλεγε η βάβω μου. Πάντα τον άκουγε, άμα κάναμαν αντράλα.

"Λάρωσε ορέ διάολε και κάτσε ψίχα σιάδι που να σου κάτσει η φούρκα" μού 'λεγε η μάνα μου.

Μόναχα ο πάππους μου δε με μάλωνε κι ούτε με βάρεσε ποτές κι ας τού 'βγαζα την ψυχή.

Κανόνιζαν ποια μέρα θα πάνε άντρες και γυναίκες να φκιάκουνε τη δέση, μόλις σκόλαγαν όλα τ' αυλάκια.

Οι γυναίκες κουβάλαγαν κλαριά και φτέρη κι οι άντρες έκοβαν τσι γαϊδάρες για να φκιάκουν την ξυλοδεσιά.

Μόλις σκόλαε το φτέρωμα, έμπαινε μοναχό του το νερό στ' αυλάκι...

Από το ίδιο τ' αυλάκι έπαιρνε κι ο μύλος νερό.

Είχε ένα χωνί μεγάλο κι έπεφτε το νερό με δύναμη στη φτερωτή και γύριζε τη μυλόπετρα για ν' αλέσει το αλεύρι.

Όταν γένουνταν η σπορά μ' έπαιραν κι εμένα κοντά στο χωράφι.

Έριναν το σπόρο και κατόπι σβάριζαν τα χωράφια.

Εμένα μ' έπαιρε ο πατέρας μου ψηλά στη σβάρα ανάμεσα στα ποδάρια του και κρατιόμουν από τσι τριχιές.

Μόλις φύτρωνε το καλαμπόκι, αρχίναε ο σκάλος.

Μαζεύουνταν κάμποσες γυναίκες και τά 'παιρναν με την αράδα τα χωράφια, πότε τσι μιανής και πότε τσ' αλληνής, για να σκολάνε, γιατί ήτανε πολλή η δουλειά.

Εμείς τα παιδιά τσι φέρναμαν νερό φρέσκο απ' το μπορίμι, δέναμαν τα γομάρια στην ποταμιά για να φάνε ριζίνια και για να μην τα τρώνε οι μύγες. Κι άμα δεν είχαμαν τι να κάνομε, πλατσιανάγαμαν στ' αυλάκι.

Ο αδερφός μου έπαιρε το σκόπι με την πεταλούδα και κατήβαινε οπ' κάτω στο ποτάμι κι έπιανε πέστροφες.

Δέναμαν και μάντζες καμιά βολά και τσι τηράγαμαν κάθε λίγο μην έπεκαν κανα ψάρι ή τσ' αλλάζαμαν αγλίστρες.

Κάναμαν και τα ζουλούμια μας...

Εγώ έπιανα αλογόμυγες απ' την ουρά του μ'λαριού και τσ' έρινα ψηλά στην αδερφή μου κι αυτή έβανε το σκουσμό που τσ' έμπαιναν μέσα στα μαλλιά.

Τα μισημέρια καθόμασταν όλοι μαζί κάτω από καναν ίσκιο και τρώγαμαν ό,τι είχεναν κοντά οι μανάδες μας.

Πότε ψωμοτύρι και καμιά βολά αυγά με τυρί, τηγανισμένα, που τά 'φερναν μέσα στο πινάκι.

Τότε κόβαμαν και το πρώτο τριφύλλι.

Άμα ψήλωνε κάμποσο το καλαμπόκι, έκοβαν τη τζιούφα και την έκαναν χερόβολο και τη βάναμαν στην καλύβα για να ταΐζομε τα ζωντανά το χειμώνα.

Όλο και κάτι θα βρίσκαμαν στα μισοσάμαρα. Πότε κανα αστάκι χλωρό που το ψήναμαν στην προύσια και το τρώγαμαν, πότε κανα ξυλάγγουρο!

Στον πάτο στο χωράφι έφκιαναν και μποστάνι, για να βάνουνε ντομάτες, για νά 'ναι κοντά στο ποτάμι γιατί το ποτίζαμαν με ντενεκούλια. Παίραμαν δυο ντενεκέδες, έναν από 'δω κι έναν από 'κει, και κουβαλάγαμαν νερό απ' την ποταμιά για να το ποτίσομε.

Μόλις έδενε το καλαμπόκι, είχαμαν άλλο χάλι.

Έπρεπε να φυλάμε κάθε βράδυ το χωράφι απ' τον άσβο.

Φέραμαν γύρα τσι όχτους με κανα φανάρι ή με φακό για να σκιαχτεί.

Ανάβαμαν και τη στιά για να πυρωνόμεστε αλλά και για να ψήνομε κανα αστάκι "απ' τα κλεμμένα", γιατί μας φαίνουνταν πιο νόστιμα.

Αυτή η δουλειά γιένονταν όλο το καλοκαίρι.

Μια θα φυλάγαμαν τον άσβο, την άλλη θα ποτίζαμαν, ωσότου να γένει το καλαμπόκι και να το μάσωμε για ξέφλο.

Όλα αυτά, ώσπου "γίνκαμαν άντρες" 12 (!) χρονών κι ένας ένας έφεγαν τα παιδιά απ' το χωριό για την ξενιτιά.

Εγώ μόλις σκόλασα το σκολειό έφκα για την Αθήνα για δουλειά, όπως όλα τα παιδιά του κόσμου, και τ' αδέρφια μου.

"Άι ορέ καλό μου, ώρα καλή! Ποιος ξέρει, θα με ματαειδείς π(η)λιό ζωντανόν;"

Έτσι μού (ει)πε ο πάππους μου όταν πήραμαν τον κατήφορο για τη γκορτσιά.

Ο πατέρας μου, είχε τσιουλώσει το κεφάλι να μην τον γλέπω στα μάτια, και δεν έκρενε ίτσιου.

Η μάνα μου με την αδερφή μου σκούπιζαν τα μάτια αράδα, απ' τα δάκρυα.

Όσο φαίνουνταν ακόμα το χωριό, όλο πίσω τήραγα, με τα μάτια γιομάτα δάκρυα.

Ούτε κι αυτοί έφεγαν απ' έκει, σαν νά 'ξεραν ότι τσι τηράω κι εγώ μέσα απ' τ' αυτοκίν(η)το.

Η τελευταία εικόνα που θέλησα να θυμιέμαι σ' όλη μου τη ζωή ήτανε αυτή.

Από κει και πέρα δε θέλω να θυμιέμαι ίτσιου τίποτες, τίποτες, τίποτες...

[Απόσπασμα από το βιβλίο του παπα Γιώργη από τη Ραβενή: "ΤΩΡΕΓΙΑ ΤΟ ΕΞΗΝΤΑ"]


Και με αφορμή το παραπάνω κείμενο ας θυμηθούμε, με τη βοήθεια φωτογραφιών απ' τα παλιά,
τον τρόπο ζωής και τις ασχολίες των κατοίκων της Μουργκάνας.







φωτό: Από την ομάδα της Ραβενής στο facebook




Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Τώρεγια το εξήντα...


...Με τα ίδια σκουτιά πααίναμαν σκολειό, με τα ίδια παίζαμαν και με ταύτα κοιμόμασταν.
Πάντα είχαμαν σκολειό, θέλαμαν δε θέλαμαν! Θε νά'ημασταν μπούτσιεροι και μπαλωμένοι, γιατί φίδι που μας έτρω(γ)ε απ' το δάσκαλο.
Μας έτρωε η ζανάκα.
Άμα ήγλεπε τα νύχια άκοπα, χάλευε να βρει την καρφίτσα απ' το πέτο του σακακιού, για να μας τη χώσει στη ρίζα στο νύχι.
Πού νυχοκόφτης τότες!
Στσι περσσότερους μας τά 'κοβαν οι μανάδες μας με το ψαλίδι στη ρίζα.
Κόβαμαν και με τα δόντια κάμποσα, να μην τα ιδεί ο δάσκαλος.
Του γκρινιάζαμαν τα δόντια κάθε πρωί, για να ιδεί αν τα πλύναμαν...
Με αλατόνερο οι περσσότεροι.
Είχαμαν και κάμποσοι βούρτσα με οδοντόκρεμα.
Τότες πρέπει νά 'χανε βγει αυτά!
Εμένα και τσι αδερφής μου, μας ήφερε ο πατέρας μου και μας ήλεγε κι αυτός να τα πλένομε...
Αλλά να βάνωμε λίγη αλοιφή για να πορέψει κάμποσο, γιατί ήταν ακριβή.
Ίσια μ' ένα ροβίθι, μας ήλεγε, φτάνει.
Απ' το δάσκαλο τι να κάναμαν, που μας πελέκαε, κεπε αλλιώς ποιος τα χάλευε αυτά!
Μόλις γένονταν ψίχα τα μαλλιά, εμάς τα σερκά, μας ήλεγε: “Αύριο θα να 'ρθετε όλοι κουρεμένοι γουλί”.
Από το απόγιομα κιόλες, έπρεπε να πάμε σε κάποιον να μας κουρέψει.
Όποιος είχενε κανα φράγκο, πάαινε το παιδί του στο Γάκη που ήταν κουρέας, και πετάλωνε και γομάρια κι άλογα στη γέφυρα. Έβγαζε και κανα δόντι με την τανάλια.
Οι άλλοι;
Άλλος στο μπαρμπα Μήτσιη, άλλος στον παπ' Θωμά, άλλος στον πατέρα μου που είχενε μηχανή με το χέρι τότες, άλλος στο μπαρμπα Λιωνίδα κι οι περσσότεροι με το ψαλίδι πό 'κοβαν τα μπαλώματα ή με το προβατοψάλιδο κάμποσοι.
Περσσότερο τα μαχαλιώτικα παιδιά, γιατί εμάς από το δώθε χωριό, μας ήλεγαν ότι πορεύαμαν ψια καλύτερα από τσι μαχαλιώτες!
Μην τα ρωτάς!...

Παιδιά από το σχολείο της Γλούστας μαζί με τη δασκάλα τους.
Τη φωτογραφία μου έδωσε η Χαρούλα Κολέλη
και την ευχαριστώ πολύ!

...Από γράμματα, στραποκαμός και φλόγας, οι περσσότεροι.
Ένα σωρό παιδιά έμεισκαν στην ίδια την τάξη.
Απόσπασμα
από το ομώνυμο
βιβλίο
του παπα Γιώργη.
Το μόνο που σκιαζόμασταν, ήτανε ο δάσκαλος να μη μας δει στο μισοχώρι “άνευ αιτίας” κατώς ήλεγε γιατί την πριάλλη θανάησουνε ο πρώτος που θα σιήκωνε για μάθημα, κι άμα δεν το 'ξερες, πάαινε το ξύλο τρεις παράδες.Μην τα ρωτάς!
Πού σε πονεί και πού σε κόφτει!
Πάαιναν οι υπερσυντέλικοι, τα κλάσματα και οι παρατατικοί οριό.
Το κάναμαν κούτσουρο.
Κουτσιούμπια μπιτ(ι). Μούγιες.
Αυτός ο μαύρος κοίταε να μας μάθει γράμματα – για να μην τα λεμε όλα κακά για ταύτον – αλλά εμείς το κεφάλι τό 'χαμαν τσιέπι...


Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

«Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΤΣΑΓΙΟΥ 2011» - Κυριακή 3-7-2011

φωτό: La Bastia

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος "Ο Σύλλογος Μελέτης και Προστασίας Περιβάλλοντος Παραμυθιάς – Επαρχίας Σουλίου", προσκαλεί τους φίλους και τα μέλη του συλλόγου να συμμετάσχουν στην ανάβαση του βουνού για το μάζεμα του τσαγιού.

Ο "δρόμος του τσαγιού" θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 3-7-2011. Όσοι θα συμμετέχουν θα ανέβουν τον Γκορίλα στη θέση Σταυρό θα μαζέψουν τσάϊ και ρίγανη. Στην επιστροφή στο Κάστρο της Βέλλιανης θα τους περιμένει κρύο νερό, τσίπουρο, ψωμί (πλαστάρι), ελιές και τυρί.

Ώρα Αναχώρησης: 06:00 το πρωί

Τόπος Αναχώρησης : Αρχαιολογικός χώρος Αρχαίας Ελέας στο χωριό Βέλλιανη.

Τρόπος Συλλογής : Δεν ξεριζώνουμε το τσάι αλλά κόβουμε τους κλώνους έναν-έναν με το χέρι. Ξεριζώνοντας το τσάι ο θάμνος καταστρέφετε και δεν θα υπάρχει την επόμενη χρονιά.
Χρήσιμο θα ήταν να έχετε και τον απαραίτητο εξοπλισμό για καλοκαιρινή, ορεινή πεζοπορία όπως:

  • Ημιάκαμπτα άρβυλα ορειβασίας

  • Μακρύ ελαφρύ παντελόνι

  • Καπέλο

  • Μπατόν-Μπαστούνι

  • Νερό


  • Tο Δ.Σ του Συλλόγου

    ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΣΑΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ

    Στην Ελλάδα το τσάι του βουνού είναι γνωστό από την αρχαιότητα και αναφέρεται από το Θεόφραστο (372-287 π.Χ.) και τον Διοσκουρίδη (10 μ.Χ. αιώνα).

    Το επιστημονικό του όνομα Sideritis προέρχεται από τη λέξη σίδηρος και κατά μια εκδοχή δόθηκε στο φυτό, εξαιτίας της ικανότητάς του να θεραπεύει τις πληγές που προκαλούνται από σιδερένια αντικείμενα. Σύμφωνα με άλλη, επειδή αποτελεί φυσική πηγή σιδήρου, αφού στα ροφήματα που παρασκευάζονται από αυτό περιέχεται αρκετός σίδηρος. Μια τρίτη άποψη υποστηρίζει ότι η ονομασία του οφείλεται στο σχήμα των δοντιών του κάλυκα, που μοιάζουν με αιχμή λόγχης.

    Το αφέψημα από το φυτό προτιμάται πολύ από τους Έλληνες, ειδικά τους χειμερινούς μήνες, λόγω της ευεργετικής του επίδρασης σε κρυολογήματα και φλεγμονές του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος, ιδιότητες που ενισχύονται με την προσθήκη μελιού. Οι ευεργετικές επιδράσεις οφείλονται στην αντιφλεγμονώδη, βακτηριοστατική και αντιοξειδωτική δράση του. Ακόμη θεωρείται ευστόμαχο, εφιδρωτικό, τονωτικό, αντιερεθιστικό και αντιαναιμικό διότι περιέχει Fe (Floca et al 1981).

    Οργανοληπτικά το ρόφημα είναι πολύ εύγευστο και αρωματικό, ενώ μπορεί να καταναλωθεί ζεστό ή κρύο, με ζάχαρη, μέλι ή και σκέτο.
    Πηγή: http://www.anapneo.gr/

    Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

    Σήμερα τ' Αϊ Γιαννιού. Η Γλούστα γιορτάζει.


















    Χρόνια πολλά σε όλους!!!
    Και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά
    και να ξανανταμώσουμε στο πανηγύρι της Γλούστας.
    Η χάρη του Αϊ Γιάννη να είναι πάντα κοντά μας.

    Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

    Τ' Αϊ-Γιαννιού στη Γλούστα! (1)








    Τις φωτογραφίες, μας παραχώρησε από το προσωπικό της αρχείο
    η κα Σωτηρία Μούτσου - Χίνου 
    και την ευχαριστούμε από καρδιάς.

    Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

    Τ' Αϊ-Γιαννιού στη Γλούστα (2)




















    Τις φωτογραφίες, μας παραχώρησε από το προσωπικό της αρχείο
    η κα Σωτηρία Μούτσου - Χίνου 
    και, για ακόμα μία φορά, την ευχαριστούμε από καρδιάς.