ή πώς οι σβουνιές άλωσαν τη Μουργκάνα.
Συνάντησα σήμερα, τυχαία, σ' ένα σούπερ μάρκετ στα Γιάννενα, μια χωριανή και συγγενή μου, άλλωστε στα χωριά της Μουργκάνας αν το ψάξεις και λίγο όλο και κάποια συγγένεια θα έχεις με τους περισσότερους συγχωριανούς σου!
Ύστερα από τα τυπικά η κουβέντα ήρθε σε πιο ουσιαστικά θέματα.
- Καλά είναι Φόρη μου τα internet και όλα αυτά που μαθαίνουμε πως κάνεις, μάς στέλνουν και τα παιδιά με το κινητό φωτογραφίες που βάζεις από τα παλιά, όμως είσατε όλοι μακριά νυχτωμένοι. Τα χωριά ερήμωσαν ήδη...
- Δηλαδή; ρώτησα εγώ.
- Άστα, έχουμε πολλά προβλήματα...
- Όπως; ρώτησα και φανταζόμουν πως θα μου πει για το χαλασμένο οδικό δίκτυο, τα προβλήματα στην ύδρευση, την ανυπαρξία συγκοινωνίας με την έδρα του δήμου, τους μετανάστες αλλά και τους τσιγγάνους που κλέβουν το βιος τους, τις δημόσιες υπηρεσίες που καταργούνται η μια μετά την άλλη στο Φιλιάτι...
- Οι σβουνιές!!! Ναι οι σβουνιές και οι αγελάδες που δεν έχουν αφήσει τίποτα όρθιο στο χωριό.
- Μα για ποιες αγελάδες μου λες; Στο χωριό μόνο γεροντάκια είναι. Ποιος απ' αυτούς έχει αγελάδες;
 |
| Η επιχειρηματικότητα πράγματι θα πρέπει να προστατεύεται και να ενισχύεται από το κράτος. Όχι όμως σε βάρος των κατοίκων μιας ολόκληρης περιοχής! |
- Δεν είναι από το χωριό. Υπάρχουν σε όλη τη Μουργκάνα μερικοί που έχουν κοπάδια με αγελάδες τις οποίες έχουν αφήσει ελεύθερες και αυτές μπαίνουν μες στους κήπους, στις αυλές και στα σπίτια μας. Έχουν καταστρέψει τα πάντα, σε όλα τα χωριά. Εμένα δεν μου άφησαν κήπο για κήπο... Στην αυλή δεν μπορούμε να βγούμε γιατί βρομάει ο τόπος! Το Πάσχα δεν ξέρω αν θα έρθουν τελικά τα παιδιά από την Αθήνα γιατί φοβόμαστε για τα εγγόνια που είναι μικρά μην τα πατήσουν τα γελάδια...
- Και γιατί δεν κάνετε μια μήνυση να ξεμπερδεύετε; ρώτησα εγώ σαν παντογνώστης και πολύξερος που δίνει εύκολες λύσεις σε όλα...
- Μόνο μία; Εγώ μόνο έκανα δυο φορές μήνυση και πήγα στο ειρηνοδικείο στο Φιλιάτι. Το αποτέλεσμα; Η πρόεδρος μου επιδίκασε αποζημίωση ...70 €(!!!) Ναι 70€! Μα τα έξοδα που έκανα για να έρθω από τη Μουργκάνα στο Φιλιάτι, να χασομερήσω όλη μέρα και να γυρίσω πίσω, είναι περισσότερα... Τι να σας κάνω μου είπε. Τόσα δικαιούσθε. Αλλά και οι άλλοι, από τα γύρω τα χωριά, που τρέχουν στα δικαστήρια κάθε μέρα δεν κατάφεραν τίποτα παραπάνω...
-.... (Πάει το ύφος του πολύξερου... Τώρα άκουγα αποσβολωμένος...)
- Ξέρεις τι είναι, συνέχισε, να μην μπορείς να βάλεις δυο κρεμμύδια στο χωριό; Να μην μπορείς ν' αφήσεις τη λιάσα μισάνοιχτη; Να μην μπορείς να βγεις να μαζέψεις χόρτα μήπως και φοβηθούν τα γελάδια και σε ποδοπατήσουν; Έχουμε απογοητευτεί πολύ! Δεν ξέρω αν θα μείνουμε στο χωριό το Πάσχα. Είναι πιθανόν να πάμε στα παιδιά στην Αθήνα. Αντί να έρθουν αυτά στο χωριό όπως παλιά, θα γυρίσουμε εμείς στην πόλη...
-... (Και οι εκπλήξεις, με την επιβεβλημένη σιωπή, συνεχίζονται...)
- Προστατεύονται λέει από το νόμο οι κτηνοτρόφοι! Πολύ σωστά! Όμως ο νόμος λέει πως τα γελάδια θα πρέπει να βόσκουν μέσα στο χωριό; Πως θα πρέπει να καταστρέφουν το βιος των νοικοκυραίων χωρίς να δίνει κανένας λογαριασμό; Θα πρέπει να φύγουμε κι εμείς οι λίγοι από τα χωριά για να ωφεληθούν κάποιοι, δυο–τρεις, σε βάρος όλων των άλλων; Η πολιτεία μάς έχει ξεχάσει εντελώς... αλλά κι όταν απευθυνόμαστε στην πολιτεία για να βρούμε το δίκιο μας αυτή μας αγνοεί και μας περιφρονεί... Γι' αυτό σου είπα, Φόρη μου, καλά τα λες εσύ εκεί στο internet για ξαναζωντάνεμα των χωριών και επιστροφή στην πατρίδα, αλλά είσαι πολύ μακριά νυχτωμένος! Δυστυχώς τα χωριά δεν κινδυνεύουν, προς το παρόν, από τους λαθρομετανάστες και τους Αλβανοτσάμηδες! Από τις σβουνιές και από τα γελάδια κινδυνεύουν..! Και από την αδιαφορία και την ανυπαρξία του κράτους...
[Μήπως με το θέμα θα πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά και ο νέος καλλικρατικός δήμος Φιλιατών, τα τοπικά συμβούλια, οι αδελφότητες όλων των χωριών και η ομοσπονδία Μουργκάνας; Λέω μήπως;
Εκτός και αν το θέμα δεν κρίνεται σοβαρό...]
Πουλίζος Χριστόφορος
 |
| ... και όμως είναι τόσο χαριτωμένα!!! |
[Και εγώ που έβλεπα γελάδια να βοσκάνε στα όχτια όταν πήγαινα στο χωριό και χαιρόμουν... γιατί πίστευα πως ήταν μια ελπίδα ζωντάνιας και αναγέννησης της περιοχής. Πού να ήξερα πως πίσω από όλα αυτά κρύβεται ασυδωσία, ατιμωρησία και φόβος των κατοίκων οι οποίοι δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους. Βλέπεις έχω κι εγώ το μάτι και την άποψη του πρωτευουσιάνου που πηγαίνει δυο φορές το χρόνο στο χωριό και νομίζει πως τα ξέρει όλα! ..... (σιωπή διαρκείας)]
Όσο για το blog ειλικρινά προβληματίζομαι πολύ για την αξία του, αφού μάλλον είναι περισσότερο φρου φρου κι αρώματα και εκθέσεις ιδεών παρά ένα βοήθημα προς τον τόπο μου και τους ανθρώπους του όπως θα ήθελα και δεν είμαι καθόλου βέβαιος αν υπάρχει σημαντικός λόγος να το διατηρήσω.
