"Σου γράφω/ από τον τόπο μου/ που κάποτε ήταν/ πέτρα, νερό, χώμα, πράσινο, θάλασσα/ ανθρώπινα σπαρμένος, ευλογημένος, ευτυχισμένος, δίκαιος/ χαμόγελα, ευχές, έρωτες, παιδιά.../ Σου γράφω/ από τον τόπο μου/ που τώρα/ μετράνε και σε χρήματα σκορπάνε/ άνθρωποι, σπάνια περνάνε/ τι κρίμα, τι θύμα/ μαζί μου ξένος, ξεχασμένος είναι/ και πίσω του σκιές, φωτιές, εφιάλτες..."
[Γιάννης Βέλλης]
Απολαμβάνοντας μερικές καταπληκτικές φωτογραφίες από τις κορυφές της Μουργκάνας, που μου έδωσε ο φίλος Μπάμπης Κυριακόπουλος, διάβασα και το υπέροχο ποίημα του Γιάννη Βέλλη και θέλησα να τα συνδυάσω, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο. Απλά μου άρεσαν πολύ και τα δυο!
[Πουλίζος Χριστόφορος]
