Η ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
Διαδικτυακή Εφημερίδα για τη Θεσπρωτία & την Ομογένεια
[19 Μαρτίου 2011]
Αφορμή για αυτό το άρθρο υπάρχουν πολλά στη Θεσπρωτία, που δεν βαίνουν καλώς. Ξεκινώντας από την ιδιαίτερη πατρίδα μου, τη Μουργκάνα. Για να μη φανώ κακός ή άδικος, για την άσκηση του εμπορίου και των μεταφορών, βελτιώθηκε το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, έγινε η Εγνατία οδός, προγραμματίστηκαν κάποιοι μεγάλοι δρόμοι- που κώλυσαν στη συνέχεια στην οικονομική κρίση και βάλτωσαν… Όμως ο κεντρικός κορμός της Θεσπρωτίας παραμένει ασθενής, αδύναμος. Η ανάπτυξη δεν ολοκληρώνεται σε αυτά τα έργα, που ήταν αναγκαία και έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και χρόνια. Αν ήταν σε καλό επίπεδο ο Νομός, δεν θα έφευγε ο κόσμος για τα μεγάλα αστικά κέντρα όπως η πόλη των Ιωαννίνων, η Πάτρα, η Κέρκυρα, η Θεσσαλονίκη, η Αθήνα και αλλού. Αυτό λέει η κοινή λογική.
Όταν έχεις κάτι καλό, δεν το αφήνεις για να πας σε κάτι χειρότερο. Αφού μεγάλο μέρος του Νομού στερήθηκε τις βασικές υπηρεσίες με τον "Καποδίστρια", σήμερα με τον "Καλλικράτη" δεν φαίνεται να ανακάμπτει. Ίσως, εν μέρει, ο "Καλλικράτης" να ήταν αναγκαίος για να βάλει μια τάξη στους Ο.Τ.Α. που από τη μια στερούνταν σημαντικούς πόρους, από την άλλη κατανάλωναν με όχι τόσο νόμιμους τρόπους Ευρωπαϊκά ή άλλα κονδύλια… Όμως δεν φτάνει, για να ζωντανέψει η Ακριτική περιφέρεια, είτε λέγεται Θεσπρωτία, είτε λέγεται Ιωάννινα, είτε κάποιος άλλος Νομός των Ελληνικών συνόρων. Στερούμαστε βασικές υπηρεσίες. Κάτι που δεν κάνει εφικτή ούτε την αποκέντρωση των μεγάλων αστικών κέντρων, ούτε την αξιοπρεπή παραμονή στα μέρη καταγωγής μας. Όταν επιτρέπεται η υποβάθμιση των συνόρων, για να περάσουν μεγάλα εθνικά έργα ή "επενδύσεις" που δεν προσφέρουν κάτι εκεί, πέρα από μόλυνση, καταστροφή του περιβάλλοντος, του τουρισμού, κ.λπ. δεν προσφέρουμε πραγματικά εθνική πολιτική έστω και αν την επικαλούμαστε ως Κυβέρνηση. Η οικονομική κρίση, η ανεργία, η κατάργηση σχολείων, η έλλειψη ασφάλειας, η έλλειψη πολιτιστικών υπόβαθρων, η έλλειψη βασικών υποδομών, δεν θα οδηγήσει σε κάτι άλλο από προγραμματισμένη ερήμωση. Δεν ξέρω αν το επιδιώκει η πολιτεία αυτό, η εκάστοτε Κυβέρνηση, ώστε να κάνει τις περιοχές αυτές «δρόμους» μεγάλων έργων, όπως αυτών που κατέστρεψαν την Ελευσίνα, τον Ασωπό και άλλα μέρη. Να μην έχει, δηλαδη, ουσιαστική αντίδραση στις διεθνείς συμφωνίες της. Δημιουργώντας μια νέα χώρα με μεγάλα αστικά κέντρα, ως φιλοσοφία διοίκησης και πολιτικής.
Ξεχνάνε, όμως, ότι τα σύνορα είναι η εικόνα μας στις γείτονες χώρες και όχι το εμπόδιο ή η άκρη μας απέναντι σε αυτές. Ξεχνάνε ότι στο παρελθόν τα σύνορα έδειξαν μεγάλο μέρος του ηρωισμού μας, του πολιτισμού μας, της ιστορίας μας γενικότερα. Ξεχνάνε, μάλλον, ότι συμφέρει… Σε τέτοιες λογικές, φυσικά, θα μας βρουν απέναντι. Με κάθε τρόπο.
Διαδικτυακή Εφημερίδα για τη Θεσπρωτία & την Ομογένεια
[19 Μαρτίου 2011]
 |
Φωτό: Γιάννης Βέλλης |
Παραδοσιακά η αντιμετώπιση περιοχών κοντά στα σύνορα ήταν σε χαμηλότερο -αν όχι χειρότερο – επίπεδο σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα. Χωρίς να σημαίνει ότι το ίδιο δεν συμβαίνει σε άλλες χώρες, αλλά πρώτα κοιτάζουμε το "σπίτι" μας.
Η έννοια "Ακρίτας", "Ακριτικός", "Ακριτικά", κ.λπ. στην εποχή μας δεν περιέχει το στοιχείο του ηρωισμού, αλλά του ξεχασμένου, του κατώτερου, του αγνοημένου πολίτη…
Αφορμή για αυτό το άρθρο υπάρχουν πολλά στη Θεσπρωτία, που δεν βαίνουν καλώς. Ξεκινώντας από την ιδιαίτερη πατρίδα μου, τη Μουργκάνα. Για να μη φανώ κακός ή άδικος, για την άσκηση του εμπορίου και των μεταφορών, βελτιώθηκε το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, έγινε η Εγνατία οδός, προγραμματίστηκαν κάποιοι μεγάλοι δρόμοι- που κώλυσαν στη συνέχεια στην οικονομική κρίση και βάλτωσαν… Όμως ο κεντρικός κορμός της Θεσπρωτίας παραμένει ασθενής, αδύναμος. Η ανάπτυξη δεν ολοκληρώνεται σε αυτά τα έργα, που ήταν αναγκαία και έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και χρόνια. Αν ήταν σε καλό επίπεδο ο Νομός, δεν θα έφευγε ο κόσμος για τα μεγάλα αστικά κέντρα όπως η πόλη των Ιωαννίνων, η Πάτρα, η Κέρκυρα, η Θεσσαλονίκη, η Αθήνα και αλλού. Αυτό λέει η κοινή λογική.
Όταν έχεις κάτι καλό, δεν το αφήνεις για να πας σε κάτι χειρότερο. Αφού μεγάλο μέρος του Νομού στερήθηκε τις βασικές υπηρεσίες με τον "Καποδίστρια", σήμερα με τον "Καλλικράτη" δεν φαίνεται να ανακάμπτει. Ίσως, εν μέρει, ο "Καλλικράτης" να ήταν αναγκαίος για να βάλει μια τάξη στους Ο.Τ.Α. που από τη μια στερούνταν σημαντικούς πόρους, από την άλλη κατανάλωναν με όχι τόσο νόμιμους τρόπους Ευρωπαϊκά ή άλλα κονδύλια… Όμως δεν φτάνει, για να ζωντανέψει η Ακριτική περιφέρεια, είτε λέγεται Θεσπρωτία, είτε λέγεται Ιωάννινα, είτε κάποιος άλλος Νομός των Ελληνικών συνόρων. Στερούμαστε βασικές υπηρεσίες. Κάτι που δεν κάνει εφικτή ούτε την αποκέντρωση των μεγάλων αστικών κέντρων, ούτε την αξιοπρεπή παραμονή στα μέρη καταγωγής μας. Όταν επιτρέπεται η υποβάθμιση των συνόρων, για να περάσουν μεγάλα εθνικά έργα ή "επενδύσεις" που δεν προσφέρουν κάτι εκεί, πέρα από μόλυνση, καταστροφή του περιβάλλοντος, του τουρισμού, κ.λπ. δεν προσφέρουμε πραγματικά εθνική πολιτική έστω και αν την επικαλούμαστε ως Κυβέρνηση. Η οικονομική κρίση, η ανεργία, η κατάργηση σχολείων, η έλλειψη ασφάλειας, η έλλειψη πολιτιστικών υπόβαθρων, η έλλειψη βασικών υποδομών, δεν θα οδηγήσει σε κάτι άλλο από προγραμματισμένη ερήμωση. Δεν ξέρω αν το επιδιώκει η πολιτεία αυτό, η εκάστοτε Κυβέρνηση, ώστε να κάνει τις περιοχές αυτές «δρόμους» μεγάλων έργων, όπως αυτών που κατέστρεψαν την Ελευσίνα, τον Ασωπό και άλλα μέρη. Να μην έχει, δηλαδη, ουσιαστική αντίδραση στις διεθνείς συμφωνίες της. Δημιουργώντας μια νέα χώρα με μεγάλα αστικά κέντρα, ως φιλοσοφία διοίκησης και πολιτικής.
Ξεχνάνε, όμως, ότι τα σύνορα είναι η εικόνα μας στις γείτονες χώρες και όχι το εμπόδιο ή η άκρη μας απέναντι σε αυτές. Ξεχνάνε ότι στο παρελθόν τα σύνορα έδειξαν μεγάλο μέρος του ηρωισμού μας, του πολιτισμού μας, της ιστορίας μας γενικότερα. Ξεχνάνε, μάλλον, ότι συμφέρει… Σε τέτοιες λογικές, φυσικά, θα μας βρουν απέναντι. Με κάθε τρόπο.
Γιάννης Βέλλης
