Αφιέρωμα στον Κώστα Μπαλάφα...
Περιδιαβαίνοντας στα μονοπάτια του διαδικτύου συνάντησα ένα ιστολόγιο αλλιώτικο και εξαιρετικά ενδιαφέρον, με τίτλο:
(23 τραγούδια πάνω σε 23 φωτογραφίες του Ηπειρώτη φωτογράφου Κώστα Μπαλάφα).
Ο δημιουργός του, Άγγελος Παπαγεωργίου, γράφει στον πρόλογό του:
«Τα τραγούδια που ακούγονται και διαβάζονται σε τούτο το ιστολόγιο, τα σκάρωσα στις αρχές του Νοέμβρη του 2011, λίγες μέρες μετά το φευγιό του μεγάλου Ηπειρώτη φωτογράφου και σπάνιου ανθρώπου Κώστα Μπαλάφα».
Πρόκειται για 23 μοναδικά τραγούδια εμπνευσμένα «από 23 φωτογραφίες του Κώστα Μπαλάφα που θα 'πρεπε να διδάσκονται στα σχολειά, αφού αποπνέουν ανθρωπιά και τιμιότητα, διδάσκουν ολιγάρκεια και μπέσα, και μοσχοβολάνε ορθοδοξία κι Ελλάδα...
Μοιάζουν, ακόμα, οι φωτογραφίες του, να εμφανίστηκαν εκεί επί τόπου στα βουνά, όπου τραβήχτηκαν!»
...
« Τα τραγούδια, 23, ένα για καθεμιά απ' τις 23 φωτογραφίες του Κώστα Μπαλάφα, που μ' ενέπνευσαν, τα σκάρωσα με πρώτο μου μέλημα να 'χουν λόγο απλό κι αφτιασίδωτο.
Ν' ακούγονται σαν τις ντρέτες κουβέντες ενός τσοπάνου.
Πρόκειται για μελοποιημένους στίχους που αποτελούνται από δεκαπεντασύλλαβους, κυρίως.
Οι μελωδίες τους στηρίζονται πάνω σε απλές λαϊκές φόρμες, τόσο απλές που να μπορεί να τις τραγουδάει ο πασαένας».
Ανάμεσά τους και δυο τραγούδια εμπνευσμένα από τη Μουργκάνα...
[Πουλίζος Χριστόφορος]
Τα σπίτια που 'ναι πέτρινα...
Τα σπίτια που 'ναι πέτρινα
κι από καιρό κλειστά,
πάν' με φτερά αγέρινα
τις νύχτες στα βουνά.
Γεμίζουν το κελάρι τους
δροσούλα αυγινή,
αγιόκλημα κι ασπάλαθο
και μαύρο γιασεμί.
Το δειλινό ανθίζουνε
και την αυγή ραγίζουνε.
Τα σπίτια που 'ναι πέτρινα,
είδαν γεννιές εφτά,
κορμάκια ωχρά σαν κέρινα
ν' ανοίγουνε πανιά.
Μαύρος κισσός τα τύλιξε,
σαν χέρι του ληστή.
Βαρύ λιθάρι κύλησε
στην πόρτα την κλειστή.
Τα δειλινά ανθίζουνε
και τις αυγές ραγίζουνε.
Τα σπίτια που 'ναι πέτρινα,
είδαν γεννιές εφτά,
κορμάκια ωχρά σαν κέρινα
ν' ανοίγουνε πανιά.
