Τα «ΝΕΑ
των Φιλιατών»
πάλιωσαν και θυμούνται…
[ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ
1 - ΙΟΥΝΙΟΣ 1999]
«Ο Καλαντζηηηής!»
Μαχαλοσοκάκι
κι Ολντάνης στον πλάτη. Κλίτσιο για τα
λαχτένια στη μάσια. Φωτάει στο
Χρεϊ-γανώνουμ, σταγκώνούμ, καλαντζηηής.
-Ε, πατριώτη; Πούθε είσαι;
-Απ' το Φιλιάτι.
Πανωχώρια του, Τσαμαντάς.
-Πώς πάει η
προκοπή;
-Καλά – καλά,
γράζω μπάνικα. Γράζω πάτα στο Χρεϊ,
ντίγκα τζαρκάλαν και χαλάτια.
Γράζω
«Αλειφιάς
πασών των Ζαγοροχωρίων».
Με αγαπάνε εδώ. Τσου
βγάζω τσι γάνες., συμπλήρωσε, κλείνοντάς του
με νόημα το μάτι.
Κοντός, λιαρομάτης
γέροντας, σε τρύπαγε με το μάτι και σε
αλώνιζε με την γλώσσα.
Γύρισε όλη την
Ελλάδα στα νιάτα του και απόστασε. Αγόρασε
σπίτι στο Τσεπέλοβο και βαφτίστηκε
«Αλειφιάς
πασών των Ζαγοροχωρίων!»
Πόσο θάθελε
όμως, να σιόρευε το γιαλακοζούμι του
και να σουμπέκιαζε στριφτό στου Μπάρτζα,
στη Θάνα, τότε π’ αχαε το Χρεϊ από τα
αλμπανίσματα των γκοτόπουλων, κι ας
γκιζέραε μαχαλετζής όλο το ντουνιά, για
δύο κολίντρες με ψια φλώρο και μπαρμπαρέλα
στο φάρο για τη χαμπέρω.
Παείσαν κείνοι
οι καιροί... Τώρα;
Γαζέπι τα κομμένα,
μα πού οι Αλειφιάδες;
Την καρφίνα σας
τσουφρίζω...!
