Στα χωριά της Μουργκάνας, μιαν άλλην εποχή... (2)

ΑΥΤΟΣΑΡΚΑΣΜΟΙ- ΠΕΡΙΠΑΙΧΤΙΣΜΟΙ
Από την εφημερίδα της αδελφότητας Τσαμαντιωτών Αθήνας "Ο Άγιος Δημήτριος"

Τσαμαντάρι, Τσαμαντάρι,

Σ’ είχαν τα χωριά καμάρι!

Τσαμαντούρι, Τσαμαντούρι,

Πώς εγίνηκες γαϊδούρι;

Εμείς το είπαμε αυτό στον εαυτό μας; Οι ίδιοι οι Τσαμαντιώτες;

Αν ναι, σημαίνει ότι μπορούμε να αυτοσαρκαζόμαστε. Μπράβο μας!

Αν όμως το είπαν οι γείτονές μας, τους απαντήσαμε καταλλήλως:

Ο Τσαμαντάς στην ακριτική Μουργκάνα.

1. Στου Μπαμπούρι και στου Λια

φκιάνει ο πειρασμός φωλιά,

στο χωριό του Τσαμαντά

φκιάνει η πέρδικα φωλιά.

Και ακόμη  πιο "χοντρά", με αυτό:

2. Να μας φαν τον κώλο οι Λιώτες,

το σκατό οι Μπαμπουριώτες.

Οι Μπαμπουριώτες μάς απάντησαν βέβαια!

Τσαμαντιώτικος χορός

Κολοκυθομπούρεκος (όχι καλός)

Κι οι Τσαμαντιώτες ανταπάντησαν:

Μπαμπουριώτικος χορός

Κολοκυθομπούρεκος

Τσαμαντιώτικος χορός

όλο ρυζομπούρεκος (πολύ καλός)

Με αγάπη πάντα προς τους γείτονές μας.

[Τα ποιήματα από το βιβλίο του Πέτρου Β. Μάτση «ΤΣΑΜΑΝΤΙΩΤΙΚΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ».]

Αίνιγμα

Τ’ Άι Μηνώς εμήνυσα,

τ’ Άι Φιλίππου φίλησα

τα βουνά και ζύγωσα.

Κι αυτού κοντά τ’ Άι Νικολά

να με καλοδεχτείτε.

Τι είναι;

[Από τη μονογραφία του Ν. Νίτσου]

Απάντηση:

(Το Χιόνι ή/και ο χειμώνας)

Πηγή: Από την εξαιρετική ιστοσελίδα του Τσαμαντά