Πηγαίνοντας στη Γλούστα, επιβεβαίωσα για άλλη μια φορά κάτι που είχα
παρατηρήσει και παλαιότερα...
Αν (χτύπα ξύλο!) πιάσει μια φωτιά οπουδήποτε, αυτή θα σταματήσει μόνο
όταν φτάσει στη Βελίκα, αφού προηγουμένως θα έχει κάψει όλο το χωριό!!!
 |
| Δεν είναι κρίμα από μια αμέλεια να χαθεί τέτοια ομορφιά; |
Και το ερώτημα είναι το εξής: πόσο δύσκολο είναι να σχεδιαστούν και να
φτιαχτούν αντιπυρικές ζώνες που θα προστατέψουν σε μια "κακιά στιγμή"
τα σπίτια και τους ανθρώπους της περιοχής;
Το δασαρχείο δεν έχει χρήματα, η Περιφέρεια Ηπείρου το ίδιο, ο δήμος
Φιλιατών δεν το συζητώ, οπότε...
Δεν είμαι ειδικός, αλλά μερικές φορές η απλή λογική μπορεί να δώσει
κάποιες λύσεις. Μια πρόταση θα μπορούσε να είναι κι αυτή:
Βήμα 1ον: Το δασαρχείο να σχεδιάσει ενιαίες και λειτουργικές
αντιπυρικές ζώνες σε όλα τα χωριά της Μουργκάνας.
Βήμα 2ον: Η Περιφέρεια σε συνεργασία με το δασαρχείο να έρθει σε συνεννόηση
με τις τοπικές κοινότητες οι οποίες θα αναλάβουν να κόψουν τα δέντρα που θα
έχει υποδείξει και σημαδέψει το δασαρχείο και τα ξύλα θα δοθούν στους κατοίκους
κάθε χωριού. Έτσι και τα χωριά θα σωθούν και θα δοθούν τα ξύλα σ' αυτούς που τα
χρειάζονται πραγματικά.
Επειδή υπάρχει το θέμα των ιδιοκτησιών και ίσως κάποιος χωριανός δεν
δεχτεί να κοπούν δέντρα στο δικό του χωράφι, θα πρέπει να αναλάβει ο ίδιος
ενυπόγραφα την ευθύνη σε περίπτωση που προκληθεί κάποια ζημιά από πυρκαγιά που
δεν σβήστηκε εξαιτίας της άρνησής του.
Για να γλιτώσει λοιπόν το δάσος θα πρέπει να θυσιαστούν μερικά δέντρα
(έστω και αρκετά), γιατί αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος όχι μόνο να χαθεί εντελώς το
δάσος αλλά και ολόκληρα χωριά και να κινδυνεύσουν οι λιγοστοί και μεγάλης
ηλικίας κάτοικοί τους. Και αυτό πρέπει να το καταλάβει πρώτο απ' όλους το
Δασαρχείο!!! Άλλωστε: «των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν…»
Ας συνεννοηθούν λοιπόν οι πρόεδροι των τοπικών κοινοτήτων της
Μουργκάνας και ας ενημερώσουν το Δασαρχείο και την Περιφέρεια Ηπείρου,
κοινοποιώντας και κάνοντας γνωστό το πρόβλημα και στον εισαγγελέα, τώρα που
είναι ακόμα νωρίς και υπάρχει αρκετός χρόνος μέχρι το καλοκαίρι.
Γιατί το ότι δεν συνέβη τίποτα μέχρι τώρα, δεν σημαίνει πως δεν μπορεί
να συμβεί αύριο το πρωί...
[Χριστόφορος Πουλίζος]
