Ο παπα-Πέσχος από την Καμίτσανη.
Πως ένας παπάς κράτησε ελληνικά τα χωριά της Μουργκάνας Φιλιατών!
Έστειλε η Κοινωνία των Εθνών μια επιτροπή αποτελούμενη από ένα Γερμανό αρχαιολόγο, έναν Άγγλο, έναν Ιταλό, ένα Γάλλο, έναν Αυστριακό και ένα Ρώσο για να χαράξουν τα σύνορα Ελλάδας - Αλβανίας.
Η επιτροπή κατέλυσε στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στην Καμίτσανη. Φιλοξενήθηκε από τον Ηγούμενο παπα-Πέσχο, ο οποίος ενήμερος για τον σκοπό της άφιξης της επιτροπής των ευρωπαίων, τους περιποιήθηκε δεόντως. Στις συνεδριάσεις της επιτροπής ο Ιταλός και Αυστριακός εκπρόσωπος επέμεναν να μπει το σύνορο οτον ποταμό Καλαμά. Αποδέχτηκαν ως δεύτερη οριοθετική γραμμή εκείνη που καταχωρούσε στο Αλβανικό κράτος τα χωριά της Μουργκάνας, δηλαδή Πόβλα, Τσαμαντά, Βαβούρι, Λια, Γλούστα.
Χάρις όμως στην σθεναρή υποστήριξη του γερμανού αρχαιολόγου, προέδρου της επιτροπής, εχάραξαν επί χάρτου, τα σύνορα εκεί που είναι σήμερα.
Η ευνοϊκή απόφαση του γερμανού προέδρου της επιτροπής χάραξης των συνόρων ωφείλετο σ' ένα απρόσμενο, αναπάντεχο γεγονός. Ο γερμανός σαν αρχαιολόγος περιεργάστηκε ιδιαίτερα από τα άλλα μέλη της επιτροπής τις ιερές εικόνες και τα ιερά σκεύη του μοναστηριού, που την εποχή εκείνη ήκμαζε. Εικόνες και σκεύη της βυζαντινής εποχής. Του έκανε μεγάλη εντύπωση μια καντήλα βυζαντινής περιόδου, αρχαιολογικής αξίας και εζήτησε από τον ηγούμενο να την αγοράσει.
Ο ηγούμενος του την εδώρισε και αρνήθηκε να πάρει το γερμανικό του νόμισμα. Οπότε, ο Γερμανός από συμπάθεια προς το πρόσωπο του ηγουμένου παπά - Πέσχου και ευγνωμοσύνη για τη σημαντική γι' αυτόν δωρεά του ηγουμένου είπε προς αυτόν:
- Σύντομα θα μάθεις κι εσύ το καλό που θα κάνω εγώ σε σας.
Έτσι χάρη στον πατριωτισμό του παπα-Πέσχου, τα χωριά της Μουργκάνας παρέμειναν ελληνικά!
Πηγή: athinapoli.gr
 |
| Ι. Μ. Αγ. Γεωργίου Καμίτσανης - φωτό: Λεωνίδας Τζάνης |
Σημείωση: Με το περιστατικό αυτό δεικνύεται για μια ακόμα φορά ο τρόπος με τον οποίο ασκούσε (και ασκεί?) την εξωτερική πολιτική η χώρα μας. Επίσης γίνεται φανερό και το πώς μας έβλεπαν και πώς μας αντιμετώπιζαν τότε (και τώρα?) οι φίλοι μας και σύμμαχοί μας, οι «μεγάλοι» αυτής της γης..
Ενδιαφέρον έχει και μια άλλη ιστορία που διάβασα στο "indymedia" για τον τρόπο που λέγεται πως ορίστηκαν τα ελληνοαλβανικά σύνορα από την περιοχή του Πωγωνίου, στην Κακαβιά. Εκεί σημαντικό ρόλο έπαιξε όχι κάποιο κειμήλιο που πήρε ως «δώρο» η επιτροπή, αλλά η διάρροια που έπιασε τον Ιταλό αρχηγό τής εκεί επιτροπής ο οποίος δήλωσε:
-«Τα σύνορα θα είναι από εδώ. Από αυτό το μονοπάτι. Εδώ που έχεσα.» ...
____________________
...και λίγη ιστορία από το "history report":
4 Δεκεμβρίου 1913
Τα ελληνοαλβανικά σύνορα
Με την Οθωμανική αυτοκρατορία να νικιέται παντού, στον Α’ Βαλκανικό πόλεμο, οι Αλβανοί φύλαρχοι βρήκαν λαμπρή ευκαιρία. Μαζεύτηκαν στον Αυλώνα και ανακήρυξαν την αυτονομία της Αλβανίας (28 Νοεμβρίου του 1912). Αυστροουγγαρία και Ιταλία έσπευσαν να επωφεληθούν. Το ζήτημα μπήκε στη συνδιάσκεψη του Λονδίνου που ασχολιόταν με τις «εκκρεμότητες» στα ευρωπαϊκά πρώην οθωμανικά εδάφη. Στις 20 Δεκεμβρίου, οι μεγάλες δυνάμεις αναγνώρισαν την αυτονομία της Αλβανίας. Από εκεί κι έπειτα, τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Διεθνής στόλος εφάρμοσε αποκλεισμό του Μαυροβούνιου (από 28 Μαρτίου του 1913) που πήρε τη Σκόδρα στις 13 Απριλίου κι εξαναγκάστηκε να την παραδώσει σε διεθνές απόσπασμα στις 23 του ίδιου μήνα. Ταυτόχρονα, με διακοίνωσή της, η Αυστρία ειδοποίησε την Σερβία πως θα εισέβαλλε στο έδαφός της, αν οι δυνάμεις της δεν εκκένωναν την παραλία της Αδριατικής που μόλις είχαν κατακτήσει. Η μισή Αλβανία εξασφαλίστηκε. Απέμεναν τα δύσκολα. Στις 29 Ιουλίου του 1913, διεθνής επιτροπή ορίστηκε να χαράξει τα σύνορα της Αλβανίας.
Οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες που μόλις είχαν απελευθερωθεί από τον οθωμανικό ζυγό, διέγνωσαν τον κίνδυνο που τους απειλούσε. Επιτροπές τους άρχισαν να οργώνουν τις ευρωπαϊκές αυλές, ζητώντας δικαίωση. Γρήγορα αντιλήφθηκαν το μάταιο των ενεργειών τους. Οργάνωσαν έκτακτο ηπειρωτικό συνέδριο κι έβαλαν τις βάσεις του μελλοντικού τους αγώνα.
Στις 4 Δεκεμβρίου (17 με το νέο ημερολόγιο) του 1913, ανακοινώθηκε η ρύθμιση των ελληνοαλβανικών συνόρων με το «πρωτόκολλο της Φλωρεντίας»: Ό,τι υπάρχει πάνω από το Καλπάκι, κατακυρωνόταν στην Αλβανία. Μαζί, και το νησάκι της Σασόνας που είχε δοθεί στην Ελλάδα από το 1864 ως εξάρτημα των Ιόνιων νησιών.
