ΚΑΛΑΝΤΖΗΔΕΣ ΤΗΣ ΜΟΥΡΓΚΑΝΑΣ, σελ. 334, έκδοση «Ηπειρωτική Εταιρεία», 1990.
Ο Γιώργος Κούνδουρος έρχεται φέτος(1990), τελευταία χρονιά, πριν μπούμε στην τελευταία δεκαετία του αιώνα μας, ενός εκρηκτικού αιώνα, πού είδε δυο παγκόσμιους πολέμους με αμέτρητες ανθρωποθυσίες, που οι τεχνικές εφευρέσεις του ανθρώπου είναι ανείπωτες μέχρι του σημείου να σπάσει το κέλυφος του Πλανήτη και πηδαλιοχούμενος να φτάσει στον έναστρο ουρανό, και μας προσγ
ειώνει μ' ένα τρίτο βιβλίο του στην Ήπειρο, στην ιδιαίτερή του πατρίδα του, τα Μουργκανοχώρια.
Εδώ μας καθηλώνει με το δικό του γοητευτικό αφηγηματικό τρόπο καί με τη βοήθεια αξιόπιστων μαρτύρων στην έρευνα μιας κοινωνικής τάξης, ενός εσναφιού των καλαντζήδων, γανωτζήδων, της γέννησης και εξάπλωσής του στην Ελλάδα και το Βαλκανικό χώρο. Και είναι γνωστό, ότι από την Ήπειρο έχει ξεκινήσει πρίν από μερικούς αιώνες ένας ταξιδεύων βιοτεχνισμός, καλαντζήδες (αλειφιάτες), χτίστες (κουδαρέοι κιούσηδες), βαγενάδες (βαρελοποιοί), τερζήδες (χρυσορράπτες, κεντητές), ένα κύμα ηπειρώτικου τεκτονισμού, μαστορισμού, που σαν πρόσχωση έμεινε συχνά στους τόπους της επαγγελματικής του εγκατάστασης.
Πόσοι καί πόσοι μεγάλοι Ηπειρώτες δεν άρχισαν το στάδιόν τους "λαβόντες καθώς λέει ο Σπυρίδων Λάμπρος επί ώμου το δισάκκιον του πλάνητος και ανά χείρας την βακτηρίαν του οδοιπόρου"...
(ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)
Ο Γιώργος Κούνδουρος έρχεται φέτος(1990), τελευταία χρονιά, πριν μπούμε στην τελευταία δεκαετία του αιώνα μας, ενός εκρηκτικού αιώνα, πού είδε δυο παγκόσμιους πολέμους με αμέτρητες ανθρωποθυσίες, που οι τεχνικές εφευρέσεις του ανθρώπου είναι ανείπωτες μέχρι του σημείου να σπάσει το κέλυφος του Πλανήτη και πηδαλιοχούμενος να φτάσει στον έναστρο ουρανό, και μας προσγ
ειώνει μ' ένα τρίτο βιβλίο του στην Ήπειρο, στην ιδιαίτερή του πατρίδα του, τα Μουργκανοχώρια.
Εδώ μας καθηλώνει με το δικό του γοητευτικό αφηγηματικό τρόπο καί με τη βοήθεια αξιόπιστων μαρτύρων στην έρευνα μιας κοινωνικής τάξης, ενός εσναφιού των καλαντζήδων, γανωτζήδων, της γέννησης και εξάπλωσής του στην Ελλάδα και το Βαλκανικό χώρο. Και είναι γνωστό, ότι από την Ήπειρο έχει ξεκινήσει πρίν από μερικούς αιώνες ένας ταξιδεύων βιοτεχνισμός, καλαντζήδες (αλειφιάτες), χτίστες (κουδαρέοι κιούσηδες), βαγενάδες (βαρελοποιοί), τερζήδες (χρυσορράπτες, κεντητές), ένα κύμα ηπειρώτικου τεκτονισμού, μαστορισμού, που σαν πρόσχωση έμεινε συχνά στους τόπους της επαγγελματικής του εγκατάστασης.
Πόσοι καί πόσοι μεγάλοι Ηπειρώτες δεν άρχισαν το στάδιόν τους "λαβόντες καθώς λέει ο Σπυρίδων Λάμπρος επί ώμου το δισάκκιον του πλάνητος και ανά χείρας την βακτηρίαν του οδοιπόρου"...
(ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)