Μπήκε η άνοιξη! Καιρός για κουλούκρισμα...

ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΙ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ!!!

Από τη σελίδα της ΕΝΩΣΗΣ ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ ΙΛΙΟΥ

Κούρος - Κολόκουρος Κούρος είναι το κούρεμα το κούρεμα του κοπαδιού των γιδιών και των προβάτων και γίνεται κάθε άνοιξη.
Στα πεδινά μέρη που ο καιρός «ζεσταίνει» πιο νωρίς, στα τέλη Μαρτίου ή αρχές Απριλίου, πρώτα κολουκουρίζουν ή κωλοκουρεύουν τα πρόβατα και τα γίδια, κουρεύουν δηλαδή τους μηρούς, το στήθος και την κοιλιά των ζώων.

Με αυτό τον τρόπο ανακουφίζουν το ζώο από την ζέστη, αφαιρώντας το πυκνό του τρίχωμα και διευκολύνεται ο τσοπάνης στο άρμεγμα. Κατά το κολοκούρισμα αλείφουν τα οπίσθια του ζώου με ένα μίγμα αντισηπτικών και παρασιτοκτόνων, το κολόκουρο, για να το απαλλάξουν από τα παράσιτα.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα μικρό πανηγύρι που στήνεται κάθε άνοιξη στην στάνη και παίρνουν μέρος όλοι οι συγγενείς και οι φίλοι.

ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ

Ο κούρος, δηλαδή το κούρεμα των προβάτων, είναι μία σκληρή εργασία γιατί το μαλλί των προβάτων όπως άλλωστε και των κατσικιών είναι ποτισμένο με λίπος (σαργιά) έτσι ώστε το ψαλίδι, που είναι το βασικό εργαλείο να μην μπορεί εύκολα να εισχωρήσει στα μαλλιά. Για να κουρέψει κάποιος τα ζώα πρέπει να ξέρει την τεχνική και φυσικά να έχει σωματική δύναμη. Ο χρόνος του κούρου είναι συγκεκριμένος: τέλη Μαρτίου ή αρχές Απριλίου κουλουκρίζουν ή κωλοκουρεύουν τα πρόβατα, κουρεύουν δηλαδή τους μηρούς, το στήθος και την κοιλιά των ζώων. Το μαλλί αυτό είναι κοντόϊνο και κατώτερης ποιότητας και ονομάζεται κουλόκρα ή κοιλόμαλλο. Με αυτό τον τρόπο ανακουφίζουν το ζώο από την ζέστη και τα παράσιτα αφαιρώντας το πυκνό του τρίχωμα. Το καλό μαλλί βγαίνει από τον τακτικό κούρο που γίνεται το Μάιο. Τα μαλλιά αυτά είναι μακρόινα και λέγονται μαΐσια. Από αυτά βγαίνει η σούμα ή λαγάρα. Η φροντίδα του κοπαδιού και η όσο το δυνατόν καλύτερη διατήρησή του, όπως και ο κούρος, ήταν κατεξοχήν αντρική δουλειά.
Διαβάστε περισσότερα, εδώ... >>>

"Τα όμορφα ποτάμια ...όμορφα καταστρέφονται"

Μια εξαιρετική (από κάθε άποψη) προσπάθεια

των μαθητών του 5ου Δημοτικού Σχολείου Χολαργού (!!!)

που αφορά τα προβλήματα μόλυνσης του ποταμού Καλαμά!

Συγχαρητήρια στους μικρούς μαθητές για την καταπληκτική δουλειά που έκαναν, καθώς και στους δασκάλους τους που τους ωθούν να ασχολούνται με τόσο ευαίσθητα και σημαντικά περιβαλλοντικά προβλήματα τα οποία απασχολούν τη χώρα μας, παρόλο που αυτά βρίσκονται αρκετά μακριά από την πόλη στην οποία ζουν!
Μπράβο!!! Και καλή επιτυχία στον διαγωνισμό στον οποίο παίρνουν μέρος με την ταινία τους αυτή!!!
Είναι μια καλή ευκαιρία να τους μιμηθούν και μαθητές από την Ήπειρο και ειδικότερα από τα Γιάννενα και τη Θεσπρωτία...


Ταινία:”Τα όμορφα ποτάμια…όμορφα καταστρέφονται”

Σας παρουσιάζουμε την καινούρια μας ταινία: ”Τα όμορφα ποτάμια…όμορφα καταστρέφονται”
που αποτελεί τη συμμετοχή της Στ΄τάξης του σχολείου μας στο μαθητικό διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους για το περιβάλλον που διοργανώνει η Δ/νσηΠΕ Σερρών σε συνεργασία με την ΕΡΤ.

Έρχονται εκλογές;

Από το ιστολόγιο: ΦΙΛΙΑΤΕΣ-ΡΑΔΙΟΦΙΛΙΑΤΙ

Όπως όλα δείχνουν σύντομα θα προκηρυχθούν εκλογές στη χώρα μας, οπότε, μόλις αυτό συμβεί και επίσημα, θα "σιγήσουμε" για λίγες εβδομάδες, αφού η πολιτική με την στενή της έννοια -των εκλογών- δεν εντάσσεται στα ενδιαφέροντα του ιστολογίου μας...

Γνωρίζουμε, φυσικά, πως όλα είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών, αλλά η εκλογική διαδικασία είναι "άλλου παπά ευαγγέλιο"! 

Επειδή, γνωρίζοντας το παρελθόν, μαθαίνουμε για το μέλλον...

«...Ελπίζω ότι όσοι εξ' υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ' εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ' ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της.»

«...εφ'όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».

Ήπειρος...

φωτό: Γιάννης Βέλλης

"Τι ήταν η Ήπειρος/ μια συνείδηση, όταν ξαναγεννιόταν/ μια επανάσταση, όσο με σκότωνε/ μια αγάπη, παντοτινή/ ένας εφιάλτης, όταν την άφηνα/ έτσι δένεται ο άνθρωπος, όταν γεννιέται/με φτενά χώματα και πέτρες/ και αγαπιέται, όταν γυρίζει πίσω/ να σταθεί σε ότι του ανήκει/ κι ότι μοιράζεται/ με ίδια αγάπη/ πατρίδα, πόσο μου λείπεις/ και πόσο ξένη είσαι/ από τα παιδιά σου/ όσο και εγώ, σε άλλα μέρη/ αντικρίζω τον ήλιο/ από άλλη πλευρά/ όσο και εσύ, τα παιδιά σου/ αυτή η γη, όλο κύκλους και μπερδέματα/ μα σε έχω μέσα μου/ και εσύ, καρδιά μου/ ας δούμε τον ήλιο μαζί/ και το χάραμα".

 Γιάννης Βέλλης

25 Μαρτίου 1821 - [191 χρόνια μετά...]

...για να γλυτώσουν αυτή τη φλούδα απ' το τσακάλι και την αρκούδα.!

ΤΣΑΜΙΚΟΣ

Στα κακοτράχαλα τα βουνά
με το σουράβλι και τον ζουρνά
πάνω στην πέτρα την αγιασμένη
χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι.
Ο Νικηφόρος κι ο Διγενής
κι ο γιος της Άννας της Κομνηνής.

. . . . .

Δική τους είναι μια φλούδα γης
μα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείς
για να γλυτώσουν αυτή τη φλούδα
απ' το τσακάλι και την αρκούδα.
Δες πώς χορεύει ο Νικηταράς
κι αηδόνι γίνεται ο ταμπουράς.

. . . . .

Από την Ήπειρο στο Μοριά
κι απ' το σκοτάδι στην λευτεριά
το πανηγύρι κρατάει χρόνια
στα μαρμαρένια του χάρου αλώνια.
Κριτής κι αφέντης είν' ο Θεός
και δραγουμάνος του ο λαός.

Στίχοι:Νίκος Γκάτσος

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς

Πηγή: www.stixoi.info

Οι φωτογραφίες είναι από την ιστοσελίδα της Βέλλιανης Παραμυθιάς

Χρόνια Πολλά!!!

Ανοίγω τα μάτια μου κι αντικρίζω τη Γη του Πύρρου!

Παγκόσμια ημέρα ποίησης!
[όταν η ποίηση συναντάει την παραδοσιακή μουσική...]



(01) ΠΡΟΛΟΓΟΣ by Glousta

Ανοίγω τα μάτια μου και αντικρίζω τη Γη του Πύρρου, τη μάνα μου.
Απλώνω τα χέρια μου ν' αγγίξω τ' αγριολούλουδα που καμαρώνουν για τ' αρώματά τους.
Παρασύρομαι στα νερά του Καλαμά, γκρεμίζομαι στ' αδίστακτα φαράγγια.
Μα πώς να περιγράψω τη γη μου, τη μάνα μου;
Κλείνομαι στην αγκαλιά της, κυλιέμαι στο χώμα της να βγάλω από τα σωθικά της το Χτες, να ζήσω το Σήμερα, να ονειρευτώ το Αύριο.
Ν' αφουγκραστώ τα μουρμουρητά της για τους ηρωισμούς και τα πισωγυρίσματα, για την καθημερινή ζωή των ανθρώπων της, για το μεροκάματο, το γέλιο, την αλήθεια τους.
Αποζητώ να λουστώ με το προαιώνιο Φως της, που ξεχύνεται πάνω της και την εγκαταλείπει κάθε νύχτα. Να θυμηθώ την ευωδιά της βροχής, την ώρα που ενώνεται με το χώμα.
Κρύβομαι στους ίσκιους των πλατανιών, με πόδια γυμνά δροσίζομαι σε μυστηριακά ρυάκια, στροβιλίζομαι σαν τις Νεράιδες που συντροφεύουν τον Πάνα και ανταποκρίνονται στο ερωτικό του κάλεσμα.
Βαφτίζομαι ξανά και ξανά στις πηγές της που θυμίζουν ότι τίποτα δεν χάθηκε σε τούτον τον τόπο, σ' αυτή την αγκαλιά από πέτρες που θέλει πότισμα με δάκρυα για να καρπίσει.
Και πώς να φανεί η ομορφιά της Θεσπρωτίας με γυμνά μάτια;
Μόνο η ψυχή μπορεί να τη νιώσει, μόνο λίγοι μπορούν να γευτούν τα κάλλη της, όσοι αναζητούν τον εαυτό τους, όσοι γεννήθηκαν μ' ένα μεγάλο βάσανο, όσοι έχουν κεντημένη μια βαθιά χαρακιά στα σπλάχνα τους.
Η Θεσπρωτία είναι τα κλαρίνα και τα βιολιά, είναι τα γελαστά πρόσωπα των παιδιών της το Δεκαπενταύγουστο, που την αναπολούν κάθε μέρα όταν βρίσκονται μακριά της. Ζει σε κάθε γλέντι και σε κάθε μοιρολόι, στη γέννηση και στο θάνατο. Είναι η Φύση, η μήτρα που γεννά τη ζωή, ο έρωτας, ο βαθύς πόνος και τελικά η επιστροφή στο χώμα.
Αν σταθείς τυχερός ξένε και δε σε προσπεράσει, τότε ο καημός της θα σε κυνηγά σε όλη σου τη ζωή......
...... γιατί αυτή είναι η Ήπειρος, ένα κομμάτι Ελλάδα, μιαν Άκρη στο νήμα του Ελληνισμού".

[Ποίηση - Απαγγελία: Άννα Στεργίου]

(Αποτελεί το πρώτο εισαγωγικό κομμάτι στον δίσκο: "τραγουδώντας τη γη του Πύρρου"

που κυκλοφόρησε από την Ομοσπονδία Μουργκάνας)

Η Μουργκάνα! [και από πού πήρε το όνομά της...]



Ομοσπονδία Μουργκάνας

ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ - ΒΟΥΝΑ

του Μιχάλη Πασιάκου

Μουργκάνα, η. Οροσειρά (Όρη Τσαμαντά) στη βόρεια Θεσπρωτία.

Η χιονισμένη Μουργκάνα
φωτογραφημένη
από την κορυφή της Βελούνας

φωτό: Λεωνίδας Τζάνης

Ο μητροπολίτης Αθηναγόρας γράφει: ≪…το βουνό λέγεται Μούργκανος, αρχικώς θα ήτο Μπούργκανος ταυτόν του Βούλγκανος, ήτις λέξις σημαίνει τόπον ηφαιστιώδη・ και γαλλιστί Βοργκάν, ή volcau είναι το ηφαίστιον, εκ του Λατινικού vulcanus θεού του πυρός…≫1

Ο Α. Κίτσος (γεννήθηκε στον Τσαμαντά της Μουργκάνας) γράφει: ≪…Η ονομασία προήλθε, από τη λέξιν Μούργκος που σημαίνει μαύρος, σκοτεινός. Κατά το φθινόπωρον όταν μαύρα σύννεφα, σωρείτες εγγίζουν την κορυφή του, το βουνό αυτό προβάλλει σαν σκοτεινός όγκος μαύρος και απειλητικός, και έτσι δικαιολογεί την ονομασία του…≫2

Η λέξη στα ελληνικά, όπου κοινό NE μούργος, ο και τα ηπειρωτικά μούργας και μούργκας, λέξεις που χαρακτηρίζουν μόνον σκύλους σκούρου χρώματος, στα ρουμ. murg “ο ψαρός” προέρχεται από το λατινικό amurga,<ελλην. αμόλγη ), αλβ. murg > αρομ. επίθ. murgu, -a “γκριζωπός, μελανόφαιος” όνομα που δίνεται σε σκυλιά και άλογα γκριζωπά.

Στα αλβανικά όπου murge-a ≪η μούργη≫ , murg -u ≪ο καλόγερος≫, murk και murgu ≪σκοτεινός, μαύρος≫ , το βουλγ. Murgo ≪μαυριδερός.3

Μπουργκάνα, είναι βουνό στην περιοχή των Α. Σαράντα της Αλβανίας.4

Στην κορυφή της Μουργκάνας

φωτό: Λεωνίδας Τζάνης

Βιβλιογραφία/πηγές:

1. Μητροπολίτου Αθηναγόρα, Περί το Ηπειρωτικ. όνομα Καίσαρης, εφημ. ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ, αρ. φ. 273, 4-3-1936, σ.3.

2. Α. Κίτσου ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΗ ΓΗ, σ. 21.
3. Οικονόμου, Ζαγόρι, σ. 788.
4. Ζαρμπαλάς, Χάρτης, σ. 103.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα: "ΘΕΣΠΡΩΤΩΝ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ"

Έξυπνες ιδέες και προτάσεις στην εποχή της κρίσης...

 

...για να βγούμε από την κρίση!

Αναδημοσίευση από την ηλεκτρονική εφημερίδα: "Η ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ"

Ευκαιρία για αλλαγή

Οι γυναίκες ήταν και συνεχίζουν να είναι το πιο δυναμικό- παραγωγικό- κομμάτι της Ηπείρου. Αλλά μέχρι σήμερα δεν έχουν αξιοποιήσει τη δύναμή τους αυτή για την αποκόμιση κέρδους ή την αξιοποίησαν ελάχιστα. Η κρίση των τελευταίων ετών δίνει μια ευκαιρία να δημιουργηθεί κάτι νέο, εάν φυσικά το θέλουμε κι εμείς. Τη δημιουργία Γυναικείων Συνεταιρισμών σε κάθε δημοτικό διαμέρισμα (πρώην χωριό).
Κάποιοι το τόλμησαν παλαιότερα – περισσότερο σε τουριστικά μέρη- και βγήκαν πολλαπλά κερδισμένοι. Ίσως ο καιρός και των υπόλοιπων έφτασε τώρα. Μέσα από μια ανέξοδη προσπάθεια θα μπορούν να διαθέτουν φαγητά, γλυκά, μαρμελάδες, μέλι, τραχανά, κουλούρια, λικέρ, σάλτσες, τουρσιά, αρωματικά προϊόντα της φύσης και ότι άλλο σκέφτονται & δημιουργούν μέσα από αυτή τη διαδικασία. Χωρίς να φεύγουν από τον τόπο τους! Παράλληλα με την όποια άλλη εργασία τους!
Οι γυναίκες σε κάθε περιοχή, θα πρέπει να οργανώσουν μια σειρά συναντήσεων πάνω στο θέμα αυτό και τις δυνατότητες που έχουν εκεί που ζουν ή εργάζονται. Τηλεφωνώντας ή επικοινωνώντας μέσα από το internet με παρόμοιες προσπάθειες σε όλη την Ελλάδα ή και την Κύπρο.

Γιάννης Βέλλης

[Σας παραθέτω ένα υπόδειγμα καταστατικού το οποίο μπορεί να φανεί χρήσιμο:]

Διαβάστε περισσότερα, εδώ... >>>

 

Καταστατικό Συνεταιρισμού για την παράκαμψη μεσαζόντων
(Υπόδειγμα)

ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ-ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ
ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ ΜΕΣΑΖΟΝΤΩΝ (Σ.ΠΑ.ΜΕ.) ΣΥΝ Π.Ε.




ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α
ΙΔΡΥΣΗ – ΕΠΩΝΥΜΙΑ – ΕΔΡΑ – ΣΚΟΠΟΣ – ΔΙΑΡΚΕΙΑ

ΑΡΘΡΟ 1
ΙΔΡΥΣΗ – ΕΠΩΝΥΜΙΑ

Διαβάστε περισσότερα, εδώ... >>>

Το πολυφωνικό της Ομοσπονδίας Μουργκάνας

Η χορωδία της Ομοσπονδίας Μουργκάνας τραγουδάει το γνωστό πολυφωνικό τραγούδι:

 "Το 'μαθες μωρ' δόλια μάνα, τι 'χε ΄γίνει στη Μουργκάνα;"

Το βίντεο είναι από την εκδήλωση "
"βορειοηπειρωτικό αντάμωμα" την Κυριακή  30/10/2011 στο γήπεδο του sporting

και είναι ευγενική προσφορά του Χρήστου Γιάννη τον οποίο και ευχαριστώ από καρδιάς!

Το χορευτικό της Ομοσπονδίας Μουργκάνας

Φωτογραφία με το χορευτικό τμήμα της Ομοσπονδίας Μουργκάνας

από την εκδήλωση της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας στο Σ.Ε.Φ. στις 5 Φεβρουαρίου 2012.

Τη φωτογραφία μού έστειλε ο Χρήστος Γιάννης και τον ευχαριστώ θερμά!

Η βρύση στον πλάτανο του Αϊ Δημήτρη

φωτό: Γιάννης Βέλλης

Ο Αϊ Δημήτρης

Τι να πει κανείς; Τελικά σ' αυτό τον τόπο τα αυτονόητα είναι... δυσεύρετα!

Το διάβασα σήμερα στο ioannina Voice

Ανακοίνωση του Ορειβατικού Συλλόγου για καταστροφές πινακίδων σήμανσης

Ο Ε.Ο.Σ. Ιωαννίνων σε συνεργασία με την «ΉΠΕΙΡΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ Α.Ε.» τον προηγούμενο Οκτώβριο (2011) είχε προβεί στη σήμανση του μονοπατιού Πάπιγκο – Άνω Κλειδωνιά με πινακίδες σε πασσάλους αλλά και πάνω σε δέντρα. Με την ενέργειά μας αυτή σκοπεύαμε στο να καταστήσουμε ευκρινές το μονοπάτι που οδηγεί στο ύψωμα «Κούλα», ώστε να είναι εύκολα προσβάσιμο απ’ όποιον ήθελε να κάνει τη συγκεκριμένη διαδρομή. Όμως με έκπληξη διαπιστώσαμε την Κυριακή 5-2-2012 στην προγραμματισμένη διαδρομή του Συλλόγου μας στην περιοχή, ότι όλες οι πινακίδες είχαν αφαιρεθεί ή είχαν καταστραφεί. Αδυνατούμε να κατανοήσουμε το γεγονός καθ’ ότι η σήμανση του μονοπατιού αυτού – όπως και κάθε μονοπατιού – μόνο οφέλη μπορεί ν’ αποφέρει στα χωριά της περιοχής. Έχουμε πληροφορίες ότι η καταστροφή και η αφαίρεση των πινακίδων είναι έργο κάποιων ασυνείδητων που αναπτύσσουν παράνομη κυνηγητική δραστηριότητα στην περιοχή. Καταδικάζουμε και καταγγέλλουμε το γεγονός προς κάθε αρμόδιο φορέα της περιοχής.

Τελικά σ' αυτόν τον τόπο τα αυτονόητα είναι δυσεύρετα...
Τι να πει κανείς όταν κάποιοι από εμάς καταστρέφουν και τις λίγες προσπάθειες που απέμειναν για ανάπτυξη του τόπου μας και θεωρούν ανάπτυξη μόνο ό,τι σχετίζεται με "τσιμεντοποίηση των πάντων" και "μαζικό τουρισμό"....(;)


Δυστυχώς δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως μόνο με ήπιες μορφές τουρισμού και εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας μας θα μπορέσουμε όχι μόνο να βγούμε από την κρίση αλλά και να κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας μια ανεκτίμητη περιουσία που είναι η ίδια η πατρίδα μας!

Πριν από λίγες μέρες παρακολούθησα στη ΝΕΤ μια παρόμοια ιστορία που διαδραματίζεται στη Νάξο με έναν φυσιολάτρη Γερμανό(!) -ευτυχώς υπάρχουν και τέτοιοι - ο οποίος σηματοδοτεί τα παλιά μονοπάτια του νησιού, για να το εντάξει στον ευρωπαϊκό χάρτη μονοπατιών Ε4, και στη συνέχεια έρχονται οι ντόπιοι για να καταστρέψουν τις πινακίδες και να τα στρώσουν με τσιμέντο(!!!)
 «Κάθε μέτρο τσιμεντόδρομου διώχνει από το νησί τρεις ξένους κάθε μέρα» ήταν τα λόγια του!



Πρέπει κάποιος να πει στους νεοέλληνες πως οι ξένοι δεν έρχονται στην Ελλάδα για το τσιμέντο και τα μεγάλα και σύγχρονα κτίριά μας. Τέτοια έχουν πολλά και καλύτερα στον τόπο τους. Εδώ έρχονται για την ανεπανάληπτη ομορφιά της φύσης μας, για τον πολιτισμό και την ιστορία μας, για τον ήλιο και τις καθαρές θάλασσές μας, για την ζεστασιά και τη φιλοξενία του καθημερινού, απλού Έλληνα. Για μια "καλημέρα" που δεν την ακούνε εύκολα στην πατρίδα τους.. Αυτά δεν μπορούν να τα βρουν αλλού και γι αυτό θα εξακολουθήσουν να μας επισκέπτονται για όσα χρόνια ακόμα θα τα διαθέτουμε...
Το μόνο για το οποίο πρέπει εμείς να φροντίσουμε είναι οι υποδομές μας: αυτοκινητόδρομοι - αεροδρόμια - νοσοκομεία- τηλεπικοινωνίες - αρχαιολογικοί χώροι κλπ.


Εκτός κι αν θεωρούμε τουρισμό αυτό που γίνεται κάθε χρόνο στον Κάβο της Κέρκυρας, στα Μάλια της Κρήτης και σε αρκετά ακόμη μέρη της τουριστικής(;) Ελλάδας.



"γαντζωμένο στις πλαγιές της Βελούνας"

φωτό: Λεωνίδας Τζάνης

Η Μουργκάνα είναι από τα ελάχιστα ακόμα μέρη στην Ελλάδα που έχει μείνει ανέγγιχτο και αυτό είναι και το μεγάλο συγκριτικό της πλεονέκτημα για το μέλλον. Μπορεί εκεί να αναπτυχτεί ένας εναλλακτικός και ήπιος τουρισμός (περιηγητικός, ορειβατικός, θρησκευτικός, φυσιολατρικός κλπ), αν σχεδιαστεί σωστά, σε συνδυασμό και με όσα προσφέρει ολόκληρη η Θεσπρωτία, που και έσοδα θα δώσει στους κατοίκους της περιοχής και - το σημαντικότερο - δεν θα αλλοιώσει στο ελάχιστο την ομορφιά της παρθένας φύσης.

 Άνθρωποι που γνωρίζουν υπάρχουν,
άνθρωποι που θέλουν να βοηθήσουν υπάρχουν,
ας τους αξιοποιήσει, επιτέλους, η πολιτεία για το καλό όλων μας.

Πουλίζος Χριστόφορος

　
　
　

Διαβάστε περισσότερες πληροφορίες, εδώ... >>>

Η Γλούστα από την κορυφή της Βελούνας!

[δεξί κλικ πάνω στην εικόνα και "άνοιγμα σε νέο παράθυρο"]

Η Γλούστα όπως φαίνεται από την κορυφή (!) της Βελούνας.

Οι φωτογραφίες είναι του Θεσπρωτού φυσιολάτρη & ορειβάτη Λεωνίδα Τζάνη,

τον οποίο ευχαριστώ θερμά για την ευγενική παραχώρηση του σπάνιου αυτού υλικού!

Εδώ, μπορείτε να δείτε και άλλες πολλές (και καταπληκτικές!) φωτογραφίες
από την ανάβαση του Λεωνίδα στην κορυφή της Βελούνας... >>>

Στην Παλιοκούλα

Γάμος Σταύρου Σταμούλη και Σταματίνας Μαρίνη στην πλατεία -
Παλιοκούλα (Ιούλιος 1959)

Παλιοκούλ(ι)α: Κούλια ήταν το τμήμα που βρίσκονταν στο ψηλότερο σημείο κάθε κτίσματος. Συνήθως η κούλια ήταν πάνω από το μαντζάτο και δεν είχε επαφή με τα θέμελα. Λόγω του ύψους της, έδινε την ευχέρεια να βλέπει κανείς μακρύτερα, να ελέγχει, να εξουσιάζει τον γύρω χώρο. Με την έννοια της εξουσίας και της κυριαρχίας είναι γνωστές οι κούλιες που κατασκεύαζαν σε διαλεγμένες θέσεις οι "τρανοί" για να επιβάλουν τις ορέξεις τους... Το φρούριο οι τρανοί τόηθελαν με πολλές κούλιες για να ελέγχουν καλύτερα!

Σαν σύνθετη λέξη η παλιοκούλια σε πρώτη έννοια έχει την έννοια του παλιού. Δείχνει δηλαδή ότι η κούλια είναι παλιά, ότι κτίστηκε σε μακρινούς χρόνους. Σαν δεύτερη έννοια, που ίσως κρατάει και περισσότερες αλήθειες, δείχνει αποστροφή, δείχνει οργή, δείχνει μίσος. Είναι γνωστοί οι χαρακτηρισμοί που έχουν δοθεί με την προσθήκη του "παλιο" που σημαίνει κακός(παλιάνθρωπος, παλιοχαρακτήρας, παλιοτόμαρο κ.λ.π.). Δεν αποκλείεται επομένως η κούλια που συνήθως στέγαζε τη δύναμη του ισχυρού, και του τρανού να ονομάστηκε παλιοκούλια γιατί απ' αυτή έβγαιναν όλα τα δεινά, όλα τα κακά της καταπίεσης. [πηγή: "Του τόπου μας τ' ακούσματα" - ΧΡΙΣΤΟΤΟΥΛΑΣ]

Ο Δημήτρης Χίνος στο δρόμο για την Παλιοκούλα.

Πιθανότατα λοιπόν και η ονομασία της πλατείας, του κεντρικότερου σημείου της Γλούστας, να προέρχεται από το ότι ίσως εκεί, κάποτε, να ήταν το σημείο όπου συγκέντρωναν οι αγάδες και οι δυνάστες της περιοχής τους φόρους και τα γεννήματα από τους κατοίκους όχι μόνο του χωριού μας αλλά και των γύρω χωριών, αφού η Γλούστα ήταν κεφαλοχώρι εκείνη την εποχή, και από παραφθορά να προέκυψε το "παλιοκούλα", δηλώνοντας έτσι την κομβική του θέση :
παλιοκούλια < παλιοκούλα (ή παλιακούλα). Τοποθεσία με αντίστοιχη ονομασία υπάρχει και στο Κεφαλοχώρι της Κόνιτσας, αλλά και σε άλλα κεφαλοχώρια της Ηπείρου.
Στις φωτογραφίες διακρίνεται το παλιό κοινοτικό γραφείο το οποίο σήμερα, δυστυχώς, δεν υπάρχει...

Δευτέρα 25-6-1984. Παλιοκούλα.
Αναχώρηση για Αθήνα μετά από εκδρομή της αδελφότητας
για το πανηγύρι του Αϊ Γιάννη (με δύο πούλμαν).

Οι φωτογραφίες είναι από το πλούσιο και πολύτιμο προσωπικό αρχείο

της κας Σωτηρίας Μούτσου - Χίνου,

την οποία για ακόμα μια φορά ευχαριστούμε από καρδιάς!

Να το "δηλώσω" ή όχι;

φωτό: Από το προσωπικό αρχείο

της κας Σωτηρίας Μούτσου - Χίνου

Γλουστινοί παίζουν χαρτιά στο καφενείο του χωριού

και οι θεατές περιμένουν υπομονετικά την εξέλιξη της παρτίδας!

Φωτογραφίζοντας ... τον φωτογράφο!

φωτό: από το προσωπικό αρχείο

της κας Σωτηρίας Μούτσου - Χίνου

Οι Γλουστινοί είναι μαζωμένοι στο χοροστάσι του Αϊ Γιάννη και ο αείμνηστος Χρήστος Κόσσυβας,

σε ρόλο φωτορεπόρτερ, απαθανατίζεται τη στιγμή της δράσης από την Σωτηρία Μούτσου!

Καλό μήνα!

Και σήμερα, 1η του Μάρτη, μην ξεχάσετε το μαρτίτσι σας...

Το μαρτίτσι γίνεται με δύο ή τρία, συνήθως μάλλινα νήματα σαν πλεξούδα, χρώματος λευκού και κόκκινου. Το φορούν στον καρπό ενός χεριού (συνήθως του αριστερού) σαν κομποσκοίνι και το κρατούν μέχρι το Πάσχα. Κατά το έθιμο το μαρτίτσι το καίνε με τη λαμπάδα, τη νύχτα της Αναστάσεως στην εκκλησία.

Επίσης, σύμφωνα με άλλο έθιμο, μόλις ο Μάρτιος τελειώσει βγάζουμε το ωραιότατο βραχιολάκι μας και το τοποθετούμε σε μια τριανταφυλλιά κάνοντας μια ευχή. Από κει το παίρνουν τα χελιδονάκια και φτιάχνουν τις φωλίτσες τους! Και για να μας ευχαριστήσουν πραγματοποιούν τις ευχές μας!

Μην ξεχάσετε, λοιπόν, κι εσείς σήμερα να φορέσετε τον «Μάρτη» σας… για να καλοσορίσετε και την άνοιξη!