Πρωτόγονη εμπειρία στους λόφους του Άνω Καλαμά, στην Ήπειρο
Από την Ηλεκτρονική Εφημερίδα: "ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΟNLINE"
"Η" Online 17/8 10:56
Το άγριο φυσικό τοπίο σε γαληνεύει και το υδάτινο στοιχείο σε γεμίζει ενέργεια. Εκεί, μαθαίνεις πολλά μυστικά επιβίωσης στο δάσος, αλλά και πώς να ψαρεύεις πέστροφα στη λίμνη Ζαραβίνα και τον ποταμό Καλαμά. Η εμπειρία της επαφής με τους λόφους, τα βουνά και τις ρεματιές του Άνω Καλαμά, στην Ήπειρο, είναι μια "περιπέτεια" για να γνωρίσεις το μεγαλείο της δημιουργίας, αλλά και να ζήσεις μέσα στη φύση.
 |
φωτό: New In Greece |
Οδηγοί μας είναι ο Γιάννης Χαλδούπης, μαζί με τη σύντροφο του τη Νέλυ, η οποία πριν από χρόνια ταξίδεψε από την Ολλανδία για να γνωρίσει την Ήπειρο κι έμεινε για πάντα εκεί.
Ο Γιάννης είναι ένας νέος άνθρωπος, φυσιολάτρης και μουσικός. Μιλάει με πάθος για το χωριό του, τον τόπο του με τα βουνά και τα ποτάμια, που τον μάγεψαν από τα παιδικά του χρόνια.
Χρειάστηκαν δέκα λεπτά της ώρας με αυτοκίνητο για να φτάσουμε σε μια τοποθεσία ανάμεσα στα χωριά Ριάχοβο και Καταρράκτης. Η πεζοπορία στη φύση μόλις ξεκίνησε. Το τοπίο στο πυκνό δάσος με τα ψιλόλιγνα αιωνόβια δένδρα θυμίζει σκηνές από τον Άρχοντα των Δακτυλιδιών. Εκεί, ανάμεσα στα δέντρα, όπως μας λέει ο Γιάννης, τον Οκτώβριο μαζεύει τα νόστιμα και θρεπτικά βασιλικομανίταρα.
Οι μυρουδιές της φύσης και οι εικόνες της σε συνεπαίρνουν, το ίδιο και όσα μαθαίνουμε για την επιβίωση στο δάσος. Το βουητό από το ποτάμι φτάνει στα αυτιά μας και ο ενθουσιασμός βάζει "φτερά" στα πόδια.
Περπατάμε στο μονοπάτι δίπλα στην κοίτη, ακολουθώντας τον μαγικό ήχο. Διακόσια μέτρα πιο κάτω, ο καταρράκτης του Καλάμι μας κλείνει τα στόματα και ανοίγει διάπλατα τα μάτια. Παλαιότερα, το ύψος του καταρράκτη έφτανε τα 30 μέτρα, ενώ, όπως μαθαίνουμε, από εδώ αρχίζει μια ιδανική διαδρομή για τους λάτρεις του canyoning, που καταλήγει στο Λίθινο, το χωριό που δεσπόζει πάνω από το Θεογέφυρο*.
 |
Το Θεογέφυρο Πηγή: ellas2wordpress |
Η ερώτηση στο Γιάννη για τον εάν οι 'Ελληνες επιλέγουν αυτή την απόδραση, έρχεται αυτόματα, ενώ η απάντησή του μας ξαφνιάζει: "Τους Έλληνες δεν τους ενδιαφέρει. Έχουν μάθει να κάνουν το δάσος χωματερή από τα σκουπίδια, ενώ ορισμένοι χαίρονται όταν το καίνε". Όπως μας λέει, συνεχίζοντας τη συζήτηση, "οι Ευρωπαίοι είναι εκείνοι που ενδιαφέρονται για τη ζωή μέσα στη φύση".
Στην περιοχή έρχονται επισκέπτες από την Αγγλία, τη Γερμανία, την Ολλανδία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που θέλουν να ζήσουν έστω και για λίγο διαφορετικά και ζητούν μια διήμερη, συνήθως, απόδραση στο βουνό.
Η ώρα κυλάει χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι. Είναι μεσημέρι και η περιπλάνηση συνεχίζεται με ψάρεμα. Ο Γιάννης μαζεύει ξερά κλαδιά και ανάβει φωτιά. Το μενού έχει πέστροφα ψητή στα κάρβουνα. Την ώρα του φαγητού, μας μιλάει για την επόμενη έκπληξη στο βουνό. Θα χρειαστεί να περπατήσουμε περίπου μισή ώρα πάνω στην πλαγιά για να δούμε τις μεγάλες βουνίσιες χελώνες να λιάζονται στο στεγνά και ηλιοκαμένα βράχια μιας περιοχής, που, όμως, δεν θέλει να μας αποκαλύψει πώς τη λένε.
Όπως μας εξηγεί, η μυστικότητα είναι γιατί θέλει να προστατέψει τις χελώνες, καθώς από το καβούκι τους φτιάχνονται οι καλύτερες και ακριβότερες πέννες .
Το επιδόρπιο έχει άγρια βατόμουρα και το φλούδι από βολβούς αγριοτριανταφυλλιάς, που είναι πλούσιο σε βιταμίνη C, ενώ τους ήχους της φύσης καλύπτουν το κλαρίνο και το πωγωνίσιο τραγούδι του Γιάννη Χαλδούπη.
 |
| Ο πανέμορφος Καλαμάς (στη Λεπτοκαρυά) φωτό: Ιππικό Πάρκο Λεπτοκαρυάς Θεσπρωτίας Πανελλήνια Κίνηση Ενεργών Πολιτών για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη "Καθαρός Καλαμάς" |
__________________________
* O μύθος λέει πως μια γυναίκα λεχώνα από το Λίθινο, πήγε στο Μοναστήρι ν΄ ανάψει τα καντήλια του, αφήνοντας το παιδί της να κοιμάται στο σπίτι. Το πέρασμα του ποταμού γινόταν με μια πρόχειρη ξύλινη γέφυρα. Σαν έφθασε στο μοναστήρι άρχισε να πέφτει δυνατή βροχή, το ποτάμι φούσκωσε, τα νερά του ανέβηκαν πολύ και παρέσυραν την ξύλινη γέφυρα. Στον γυρισμό της η γυναίκα βλέπει την γέφυρα να λείπει και γεμάτη αγωνία για το πως θα περάσει απέναντι σκύβει, γονατίζει και προσεύχεται: “…Θεέ μου τι θα κάνω τώρα που είμαι λεχώνα και θα πρέπει να βυζάξω το παιδί μου. Θα ξυπνήσει και θα κλαίει…” είπε στην προσευχή της. Τότε με μιας τα νερά του ποταμού υποχώρησαν και στο σημείο που ήταν η ξύλινη γέφυρα, χάθηκαν. Είχαν χωνέψει κάτω από μια μεγάλη πέτρα για να βγουν και πάλι στην επιφάνεια λίγα μέτρα πιο κάτω. Η λεχώνα μόλις διαπίστωσε ότι μπορεί να περάσει απέναντι, έτρεξε στο σπίτι της και τάϊσε το παιδί της, που στο μεταξύ μόλις είχε ξυπνήσει. Αφού το τάισε τότε συνειδητοποίησε τι ακριβώς έγινε στο ποτάμι. Τρέχει χτυπάει την καμπάνα του χωριού φωνάζοντας “…Ελάτε χωριανοί έγινε θαύμα. Ελάτε χωριανοί έγινε θαύμα. Ο Θεός χάλασε την ξύλινη γέφυρα και έφτιαξε μια δική του…” Μαζεύτηκαν οι χωριανοί και πήγαν στο σημείο της διάβασης, όπου διαπίστωσαν πραγματικά το ποτάμι να περνάει κάτω από έναν βράχο ο οποίος σχημάτιζε ένα φυσικό γεφύρι. Έτσι λοιπόν σύμφωνα με την παράδοση σχηματίστηκε το γεφύρι. Ο Θεός άκουσε την προσευχή της γυναίκας και δημιούργησε ένα γεφύρι για να περάσει αυτή απέναντι να ταϊσει το μικρό της αγγελούδι. Για τον λόγο αυτό οι κάτοικοι του χωριού έβγαλαν το γεφύρι Θεογέφυρο!
