Ανακοινωση

Στην Ήπειρο «την καταντικρύ, την κατά Κέρκυρα ήπειρο» κατά τον Θουκυδίδη ή «την Αρχαία Ελλάδα» κατά τον Αριστοτέλη.
Στην Ήπειρο, την «Αρχέγονη Ελλάδα» την πατρίδα της Ευρώπης – συζύγου του Δωδωναίου Δία αλλά και του Αχιλλέα.
Στην Ήπειρο, στις λαμπρές εκκλησίες της οποίας εικονίζονται μαζί με τους αγίους, ο Πλούταρχος, ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης.
Στην Ήπειρο, στα βουνά της οποίας πολέμησαν οι γόνοι των Ηρακλειδών αλλά και οι Σουλιώτες.
Στον τόπο, όπου ο βράχος δένεται με το ελάχιστο χώμα και τις ρίζες του πουρναριού και της κουμαριάς.
Στον άγονο τόπο, τον τόσο γόνιμο.
Με τις αρχαιότητες και τα μνημεία του, με τους μύθους να μπλέκονται με την πλούσια ιστορία του.
Στον τόπο αυτό ανήκουμε και εμείς.
Έχουμε το προνόμιο να βιώνουμε την ιερότητα αυτού του χώρου, να βαδίζουμε στ’ αχνάρια «των ανυπτόποδων Σελλών»

και να ακούμε το θρόισμα της ιερής βελανιδιάς.
Εδώ αναπνέουμε…

ΟΔΗΓΟΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΜΟΥΡΓΚΑΝΑΣ

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΟΥΡΓΚΑΝΑΣ Τηλ. 210 - 5202977 (www.mourgana.gr)

ΔΗΜΟΣ ΦΙΛΙΑΤΩΝ Τηλ. 26640.29091 & 029037
ΚΕΠ ΦΙΛΙΑΤΩΝ Τηλ. 26640.29002 & 029001
ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΦΙΛΙΑΤΩΝ Τηλ. 26640.22203
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΦΙΛΙΑΤΩΝ Τηλ. 26640.22393
ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ ΦΙΛΙΑΤΩΝ Τηλ. 26640.23199
ΤΑΞΙ ΦΙΛΙΑΤΩΝ Τηλ. 26640.22026
ΤΑΞΙ ΛΕΠΤΟΚΑΡΥΑΣ Τηλ. 26640.41366
ΚΤΕΛ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ (ΦΙΛΙΑΤΕΣ) Τηλ. 26640.22209
ΚΤΕΛ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ (ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ) Τηλ. 26650.22309
ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΥΝΟΡΙΟΦΥΛΑΚΩΝ ΛΙΑ Τηλ. 26640.41790


Επισκεφθείτε το ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ στο χωριό Τσαμαντά
Μετεωρολογικός σταθμός Τσαμαντά (Live cam)

Μπορείτε να μείνετε στους Ξενώνες που λειτουργούν στα χωριά:
Καλλιθέα Τηλ. 26640.41330
Κεραμίτσα (εκκλησία) Τηλ. 26640.41226
Κεραμίτσα (ιδιωτικός) Τηλ. 26640.41021
Κρυονέρι (Αδελφότητα Κρυονερίου) Τηλ. 26640.41651
Λια Τηλ. 26640.41602
Μηλέα (Δημοτική επιχείρηση) Τηλ. 26640.42052

Hotel «Arktouros» - Monodendri / Zagorohoria

Hotel «Arktouros» - Monodendri / Zagorohoria
Hotel «Arktouros» - Monodendri / Zagorohoria - Ioannina

«Η πίτα της Κικίτσας»

«Η πίτα της Κικίτσας»
«Η πίτα της Κικίτσας» στο Ζαγόρι

Ιππικό Πάρκο Λεπτοκαρυάς Θεσπρωτίας

Ιππικό Πάρκο Λεπτοκαρυάς Θεσπρωτίας
«Ιππικό Πάρκο Λεπτοκαρυάς Θεσπρωτίας» - ΑΝΟΙΧΤΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΠΟ 19.00 ΕΩΣ ΑΡΓΑ / ΓΙΑ ΠΡΩΙΝΕΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΛ. ΣΤΟ 6978 933 655

Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

Επιμνημόσυνη δέηση στο Λιά για την Ελένη Γκατζογιάννη


Επίσκεψη του Αμερικανού πρέσβη Ντάνιελ Σμιθ στο χωριό Λιά Θεσπρωτίας

 

Επίσκεψη στο χωριό Λια Θεσπρωτίας πραγματοποίησαν σήμερα το πρωί ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα Ντάνιελ Μπένεθ Σμιθ και η σύζυγός του κα Νταϊάνα Σμίθ προσκεκλημένοι του Ελληνοαμερικανού δημοσιογράφου – ιστορικού ερευνητή Νικολάου Γκατζογιάννη (Nicholas Gage)
Ο Αμερικανός πρέσβης παρέστη στη επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη της Μητέρας του κ. Γκατζογιάννη, ΕΛΕΝΗΣ και όλων των εκτελεσθέντων κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στο ιστορικό χωριό της Μουργκάνας.
Στη συνέχεια επισκέφτηκε το σπίτι της Ελένης Γκατζογιάννη συνοδευόμενος από την οικογένεια του κ. Νίκου Γκατζογιάννη. Ακολούθησε επίσκεψη στον ξενώνα του χωριού όπου ο κ.Γκατζογιάννης παρέθεσε γεύμα στους επίσημους προσκεκλημένους και στους φίλους της οικογένειας.
Αποκλειστικές φωτογραφίες και στιγμιότυπα από την εκδήλωση στο βίντεο που ακολουθεί.


Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα: THESPROTIAnews, 
όπου μπορείτε να δείτε περισσότερες φωτογραφίες και βίντεο από την εκδήλωση, εδώ... >>>



ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ-NEWS

Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

«50 χρόνια Θεσπρωτοί στη Γερμανία» - Εκδήλωση στους Φιλιάτες στις 27 & 28 Αυγούστου


Οι μετανάστες ...ταξιδεύουν στους Φιλιάτες! 

 

 

 ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο  Δήμος  Φιλιατών, η Ιερά  Μητρόπολη Παραμυθίας, Φιλιατών,  Γηρομερίου & Πάργας 
και το Ινστιτούτο Goethe σας προσκαλούν στις εκδηλώσεις με τίτλο:
«50 χρόνια Θεσπρωτοί στη Γερμανία»
Οι εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν στις 27 και 28  Αυγούστου 2012  και ώρα 21.00
Στο προαύλιο του Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Φιλιατών

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

Μήπως ήρθε η ώρα να παραδειγματιστούμε από το παρελθόν;

Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο:
Η ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
Γλουστινοί σε εθελοντική εργασία.
Εθελοντική εργασία για τις τοπικές κοινότητες

Το τελευταίο διάστημα και λόγω οικονομικής κρίσης έχουν μειωθεί –αν δεν έχουν σταματήσει– τα τοπικά έργα που αφορούν τα χωριά –τώρα δημοτικά διαμερίσματα– και κάθε δημιουργική προσπάθεια που αφορά την ανάπτυξη της υπαίθρου. Είναι δυστυχώς ένα από τα πολλά αρνητικά φαινόμενα της εποχής μας, που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Έχει μάλιστα ως αποτέλεσμα την μείωση της προβολής αυτών και παράλληλα την απομόνωσή τους.
Τι φταίει; Πρώτα η οικονομική κρίση που μαστίζει τον τόπο. Αλλά δεν είναι μόνο αυτή. Ο κόσμος στην περιφέρεια –και όχι άδικα– συνήθισε κάθε έργο που γίνεται ή δεν γίνεται στην έδρα του να το αναλαμβάνει ο δήμος της περιοχής. Και να προχωράει γρήγορα ή έστω σταδιακά, από τους πόρους που διατίθενται, κρατικούς ή ευρωπαϊκούς.  Σήμερα οι δήμοι περνάνε την χειρότερη εποχή τους, αφού τα κονδύλια μειώνονται σε σημείο να μη μπορούν να καλύψουν τις βασικές υπηρεσίες τους. Παράλληλα η αγορά συρρικνώνεται επικίνδυνα, στερώντας ένα σημαντικό πόρο για την αυτοδιοίκηση. Είναι μια τραγική κατάσταση… Αλλά παράλληλα θα ήταν κρίμα να είναι αυτό το αίτιο συρρίκνωσης των χωριών μας και της απομόνωσής τους.  
Υπάρχουν άνθρωποι δυναμικοί σε κάθε χωριό με διάθεση να προσφέρουν δωρεάν εργασία για το καλό του τόπου τους.
Παλαιότερα – και ευτυχώς– υπήρχε σε κάθε χωριό ο θεσμός της προσωπικής εργασίας και μάλιστα υποχρεωτικός για έργα που αφορούσαν βασικές ανάγκες ή γενικότερα για την ανάπτυξη των χωριών.  Όσοι, μάλιστα, δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν κατέβαλλαν χρηματικό ισοδύναμο, ώστε να καλυφθεί το κενό που άφηναν με την αναγκαία αποχή τους. Έτσι στην επαρχία έγιναν πολλά και σημαντικά έργα, χωρίς κάποια βοήθεια πέρα από τα καθορισμένα στενά όρια της κοινότητας.
Μετά την μεταπολίτευση το μέτρο αυτό αντικατέστησε και σωστά ο εθελοντισμός. Είναι σημαντικός ο εθελοντισμός για κάθε τοπική κοινότητα.  Όταν η πολιτεία και οι δήμοι δεν μπορούν να προσφέρουν, αυτή η δυνατότητα του εθελοντισμού δεν είναι απλά μια άλλη συμπληρωματική δράση, αλλά το Α και το Ω στις προσπάθειες επιβίωσης αλλά και ανάπτυξης.
Όπως και η λογική: “Αν μπορώ να προσφέρω αυτό που είναι χρήσιμο και σε εμένα αλλά και σε όλη την τοπική κοινότητα, χωρίς να σκέφτομαι γιατί να μην το κάνουν οι άλλοι, ας το κάνω τώρα”.
Επειδή τα θαύματα στην εποχή μας είναι σπάνια και όταν γίνονται αφορούν ένα ή περισσότερα άτομα αλλά ποτέ το σύνολο μιας κοινότητας ας το παλέψουμε να τα κάνουμε αληθινά για όλους. Θα είναι ένα μεγάλο κέρδος για εμάς, την οικογένειά μας, αλλά και όλη την τοπική κοινότητα που ζούμε και δημιουργούμε.
Γιάννης Βέλλης


Γλουστινές και Γλουστινοί σε εθελοντική εργασία (δενδροφύτευση).



Από παλιά οι άνθρωποι στα χωριά συνεργάζονταν και πρόσφεραν προσωπική εργασία για το κοινό καλό. Εδώ, άντρες και γυναίκες δουλεύουν για την κατασκευή της δέσης στη Λαγκάβιτσα.


[Οι φωτογραφίες είναι από την προσωπική συλλογή της κας Σωτηρίας Μούτσου - Χίνου.]


Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

Η λαϊκή σοφία μέσα από τις παροιμίες των κατοίκων της Μουργκάνας


Με το χωριό μην πιάνεσαι, μηδέ με το βακούφι.
Τι του χωριού είν’ αδικιά, του βακουφιού αμαρτία!


Ερμηνεία:
Με το χωριό μην πιάνεσαι /μηδέ με το βακούφι. (βακούφι=εκκλησιαστική περιουσία)
Τι του χωριού είν’ αδικιά / του βακουφιού αμαρτία!
(Όταν εκμεταλλεύεται κάποιος, ένεκα προσωπικών συμφεροντολογικών αιτιών, 
την κοινοτική και εκκλησιαστική περιουσία είναι αδικία και αμαρτία).

Από το βιβλίο του Ν. Νίτσου “Μονογραφία περί της εν Ηπείρω Κώμης του Τσαμαντά”.

Δευτέρα 20 Αυγούστου 2012

Αρχίζει η κυνηγετική περίοδος!


http://ksfiliaton.blogspot.gr/

Αρχίζει από σήμερα και μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου 2013 η περίοδος θήρας στη χώρα μας.
Αφού ευχηθώ σε όλους τους νόμιμους και σωστούς κυνηγούς:
καλή και χωρίς τραυματισμούς και θύματα κυνηγετική χρονιά,
αναδημοσιεύω ένα απόσπασμα από κείμενο που διάβασα στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού:
 Ήπειρος Άπειρος Χώρα, σχετικά με το κυνήγι του αγριογούρουνου που ξεκινάει στις 15 Σεπτεμβρίου για φέτος.
Πουλίζος Χριστόφορος

Το κείμενο έχει τίτλο: "Μην είδατε τον Παναγή". Γράφει ο ΜΗΤΣ' ΜΗΤΣΗΣ.


Μάθημα πρώτο και τελευταίο!
Μοναδικό μάθημα!
Εκείνη τη μέθοδο που μας δίδαξαν, όταν είμαστε μικρά παιδιά και μας έβαζαν παγάνα για να βγάλομε τα γουρούνια από τη λοζιάρα -φωλιά- κρυψώνα (σε πυκνό δάσος, υπαίθριο πολυτελή δωμάτιο για αγρίμια). Αποβραδύς μας έβαζαν να πίνομε πολύ νερό και με το φαγητό να τρώμε μπόλικο δυόσμο, διότι ανέβαζε τα γράδα στη μυρουδιά των ούρων! Το πρωί με τον τραχανά, να πίνομε ξανά πολύ νερό και να τρώμε μπόλικο δυόσμο και να παίρνομε μαζί μας παγούρι με νερό. Έπρεπε να πίνομε κάθε τόσο και μια γουλιά να μη στεγνώνει το στόμα από το χούγιασμα, δυνατές φωνές, αγριοφωνάρες και χτυπώντας τενεκέδες. Αλλά πιο αναγκαίο ήταν και είναι, να πίνομε συνέχεια νερό, για να γεμίζει η φούσκα μας που ελάφρυνε λίγο λίγο από τα ούρα, που με το ζόρι κρατούσαμε, όπου τη μυρουδιά τους τα αγριογούρουνα τη νιώθουν από εκατόν πενήντα μέτρα τουλάχιστον απόσταση και με τις αγριοφωνάρες, τα χτυπήματα των τενεκέδων έβγαιναν από την πολυτελή υπαίθρια κραβατοκάμαρά τους, τρέχοντας φοβισμένα προς άλλη κατεύθυνση για να σωθούν.
Ερχόμαστε τώρα στους κυνηγούς που είχαν ντουφέκια και πιάνανε τα καρτέρια.
Από την παραμονή το απόγευμα, που την άλλη ημέρα χαράματα θα πήγαιναν για κυνήγι αγριόχοιρου δεν έπιναν νερό, δεν κάπνιζαν όσοι φούμαραν και το βράδυ το φαγητό έπρεπε οπωσδήποτε να είναι τραχανάς, απαγορεύονταν τα όσπρια διότι προκαλούν αέρια και ο αγριόχοιρος όπως ξέρομε τα αντιλαμβάνεται από μακριά και λοξοδρομεί από το καρτέρι και να τρώει τρεις σκελίδες σκόρδο και πολλές κορφάδες αντράκλα-γλιστρίδα και να μην πίνουν νερό. Το πρωί μία από τα ίδια, τραχανά, τρεις σκελίδες σκόρδο, αρκετές κορφάδες αντράκλα-γλιστρίδα, όχι νερό και τσιγάρα μαζί τους...


Κυριακή 19 Αυγούστου 2012

Κυνηγετικά καταφύγια του δήμου Φιλιατών



Kαταφύγια του τόπου μας

Κυνηγετικός Σύλλογος Φιλιατών "Η Άρτεμις" 

Όπως είναι γνωστό τα καταφύγια άγριων ζώων της περιοχής μας, είναι μέρη που προστατεύουν τα άγρια από το κυνήγι, σε όλη τη διάρκεια του χρόνου.  Απαγορεύεται αυστηρά το Κυνήγι εντός των ορίων. Κάθε παράβαση τιμωρείται από τον νόμο.
Τα καταφύγια της περιοχής μας είναι τα παρακάτω (χαρτογράφηση στο περίπου των ορίων):


1. Μόνιμο Καταφύγιο - << Προφήτης Ηλίας - Στένωμα Δάφνης >> / 14.250 στρ.
2. Μόνιμο Καταφύγιο - << Μαλουνίου - Ραβενής - Πολύδροσου >> / 23.000 στρ.
3. Μόνιμο Καταφύγιο - << Αμπελώνα - Βαβουρίου - Μηλέας >> / 15.250 στρ.
4. Μόνιμο Καταφύγιο - << Αγίων Πάντων - Κρυονερίου - Κ. Ξέχωρου >> / 18.000 στρ.







Σάββατο 18 Αυγούστου 2012

Και του χρόνου "Δίπλα στο ποτάμι", στον Κεφαλόβρυσο!



Μεγάλη επιτυχία είχε το 1ο River Party στον Κεφαλόβρυσο- πηγές Λαγκάβιτσας. 
Πανέμορφος χώρος, καλή διοργάνωση, δυνατή μουσική κάλυψη και η ζωντάνια της νεολαίας των Μουργκανιωτών έκανε το θαύμα της. 
Η χαρά της επιτυχίας φαίνεται στο πρόσωπο του διοργανωτή προέδρου κ. Διώχνου που εικονίζεται με την κ. Γεωργία Μποροδήμου- Δ.Σ. Φιλιατών. [ George Kotsis ]




Παρασκευή 17 Αυγούστου 2012

"River Party" στον Κεφαλόβρυσο


Την Παρασκευή το βράδυ στον πανέμορφο Κεφαλόβρυσο της Μουργκάνας
 διασκεδάζει η νεολαία της περιοχής σε ένα μοναδικό, καλοκαιρινό "river party".
Σας περιμένουμε όλους εκεί, στις πηγές της Λαγκάβιτσας,
να διασκεδάσουμε μέχρι το πρωί με τη νεολαία της Καλλιθέας (Τσαρακλιμάνι).


το 1ο RIVER PARTY της περιοχής μας διοργανώνεται στον Κεφαλόβρυσο και πρέπει να το στηρίξουμε για να έχει συνέχεια!
[ George Kotsis ]

Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

Πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση μνήμης για τον "αγροτικό ξεσηκωμό της Μουργκάνας"


ΓΙΟΡΤΑΣΤΗΚΕ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ 16ΧΩΡΙΩΝ ΤΗΣ ΜΟΥΡΓΚΑΝΑΣ


 Σε μια σεμνή τελετή που έγινε σήμερα, στο μνημείο που βρίσκεται στον Αη Δημήτρη της Γλούστας, τιμήθηκαν οι 70χρονοι αγώνες 1860-1930 των κατοίκων της περιοχής ενάντια στην τσιφλικοποίηση των χωριών τους, από τους αγάδες. Είναι ο αγώνας των χωριών της Μουργκάνας το Κιλελέρ της Ηπείρου. [George Kotsis]

Σάββατο 11 Αυγούστου 2012

Όταν το "Ταλέντο" συναντά το "Ηθος". Αφιέρωμα στον ποιητή Γιάννη Βέλλη.


Η ποιητική σελίδα:
ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ (ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ/ΤΡΙΕΣ & ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ) 
έχει σήμερα ένα εκτενές αφιέρωμα και μια συνέντευξη του συμπατριώτη μας Θεσπρωτού ποιητή Γιάννη Βέλλη, καθώς και ένα σημαντικό μέρος από το πλούσιο ποιητικό του έργο μέσα από το οποίο αναδεικνύεται το ταλέντο αλλά και το ήθος του σπουδαίου αυτού ηπειρώτη ποιητή που συνεχώς μάς κάνει όλους υπερήφανους, ιδιαίτερα εμάς που καταγόμαστε από τα χωριά της Μουργκάνας!

ΕΝΑΛΛΑΓΕΣ

"Στέγνωσα από λέξεις, χολώθηκα, ήταν κι ο άνεμος βουβός, βιαζόταν/ να κλέψει την τελευταία σταγόνα ευτυχίας, πριν γυρίσει, πριν πλαγιάσει ξανά/ στα μάτια κάποιας αγάπης, ίσως και στην καρδιά της, όσο γυρεύει μοναξιά/ όμως θα ξανάρθει πίσω, το παλιό γνωστό λεξιλόγιο, στολισμένο, παθιασμένο/ με άνθη του ουρανού, ένα έρωτα ζωή, κρίσιμες εναλλαγές στην όποια καταραμένη στασιμότητα/ και θα είμαι πάλι εδώ, καταγραφέας με όνομα και αριθμό, τζογάροντας για κάποια αλήθεια, για ένα χαμένο πειρασμό."

Γιάννης Βέλλης



Ελεύθερος

"Επέλεξα, το δρόμο του ταξιδιώτη/ γνώριζα, ότι θα ήμουν μόνος/ σε τόσους δρόμους και εποχές/ κράτησα, βαθιά το πρόσωπο/ μέσα στο σκούφο, των ονείρων μου/ πριν κρυώσουν οι νύχτες/ και φυσήξουν, την αυγή/ αγωνιζόμουν να ταυτίσω/ τον εαυτό, με τον ξεναγό/ διαπίστωνα αποκλίσεις, από αυτό/ που άλλοι λέγαν συνέπεια ή καθήκον/ μα επέμενα, αντιδρούσα/ χάθηκα στο ταξίδι, στους δρόμους/ κρατώντας, μόνο την εικόνα/ ταξιδιώτης, χωρίς τέλος/ χωρίς χρόνο, με πολλές συνέπειες/ μα καθόλου ενοχές, ήμουν ελεύθερος".


Γιάννης Βέλλης

Συνέντευξη του Γιάννη Βέλλη στη Ρούλα Χατζή

Ερ: Η ποίηση παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή σας;

Aπ: Στα πρώτα χρόνια της ζωής μου, περισσότερο μετά την Τρίτη δημοτικού, άρχισα να καταλαβαίνω ότι αυτό που λέμε ποίηση δεν είναι μια σειρά λέξεων σε ένα θέμα. Ότι ήταν μια αντίδραση συναισθηματική στην πραγματικότητα, ίσως και μια ασφάλεια του εσωτερικού μας κόσμου από ερεθίσματα τα οποία δεν θέλαμε. Τότε ζούσα στην Πρέβεζα και όλα τα παιδιά ή τουλάχιστον τα περισσότερα είχαμε μια αγάπη για τον Κώστα Καρυωτάκη, την ποίησή του, παρά το άδοξο τέλος του δίπλα σε μια παραλία της. Για κάποια χρόνια συνέχισα να γράφω αυτό που καταλάβαινα ως δική μου ποίηση. Γιατί η ποίηση θεωρώ ότι πρέπει να έχει τα ιδιαίτερα προσωπικά της χαρακτηριστικά, πέρα από τις γενικότερες τάσεις γραφής. Μετά σταμάτησα ξαφνικά, χωρίς λόγο και στράφηκα προς τη ζωγραφική αλλά και τη φωτογραφία. Πέρασαν χρόνια χωρίς να γράψω ούτε ένα ποίημα. Την τελευταία δεκαετία επανήλθα, θεωρώ ωριμότερος ποιητικά και έκτοτε καθημερινά γράφω και κάτι.

Eρ:Ποιόν θεωρείτε πιο σπουδαίο Έλληνα ποιητή και από ποιόν έχετε επηρεαστεί;

Απ: Θεωρώ ότι στην αρχή της πορείας μου επηρεάστηκα από τον Κώστα Καρυωτάκη. Ήταν σημαντικός ποιητής. Αλλά μετά όλοι οι μεγάλοι ποιητές -Έλληνες και ξένοι- πέρασαν πολλαπλές αναγνώσεις και σε κάποιο μέρος του έργου τους ένιωσα κοντά. Δεν θέλω να σταθώ σε ένα μεγάλο ποιητή, γιατί θα αδικήσω άλλους εξίσου εξαιρετικούς. Ίσως οι Λειβαδίτης, Γώγου, Αναγνωστάκης, Καβάφης, Ελύτης, Σεφέρης, Καρούζος έχουν τον ρόλο του Καρυωτάκη, σε θέματα επηρεασμού την ώριμη εποχή της ποίησης μου. Αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν συγκινούμαι εξίσου με τον στίχο ενός αγνώστου ποιητή ή ποιήτριας. Η μαγεία της ποίησης με επηρεάζει και ως ποιητή και ως αναγνώστη.

Ερ:Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε μέσα από τα ποιήματά σας;

Απ :Δεν είναι στοχευμένη η ποίησή μου σε κάτι συγκεκριμένο, ούτε φυσικά το επιδιώκει. Μπορεί να βλέπει τον έρωτα, ένα κακώς κείμενο, μια βροχερή ημέρα, πολιτικές αντιδράσεις, τον ξεπεσμό, την ανάταση στα χειρότερα. Απλά ψάχνω μέσα μου και ποιητικά δίνω πράγματα, άλλοτε καλύτερα άλλοτε λιγότερο καλά. Είναι ένας συνεχής διάλογος με τον εαυτό μου. Δεν λέω τώρα θα γράψω ποίηση, μετά θα κάνω δουλειά, μετά θα διασκεδάσω. Κινείται πάντα στους δικούς της χρόνους και όποτε έρθει απλά συμμετέχω μαζί της στην γέννηση ενός ποιήματος μικρού ή μεγάλου. Παιδιά μου, δημιουργήματά μου είναι όλα. Η καθαρότητα της ποίησης μας πρέπει να κινείται στην αγνότητα των συναισθημάτων με την οποία την προσεγγίζουμε κάθε φορά.

Ερ:Τι σημαίνει για σας η ποίηση;

Απ:Η ποίηση είναι μια βιωματική κατάσταση. Δεν έχει σχέση με φιλολογικές αναζητήσεις, κινείται ως παράλληλη πραγματικότητα στη ζωή μου. Αν την αφήσω θεωρώ ότι θα έχω ένα μεγάλο κενό, δυσαναπλήρωτο. Για αυτό προσπαθώ να είμαι συνεπής στις ανάγκες μου σε αυτήν, σχεδόν σε καθημερινή βάση. Νομίζω ότι πολλοί ποιητές και ποιήτριες βιώνουν την ίδια κατάσταση και ότι δεν αποτελώ κάποια φωτεινή εξαίρεση ή κάποια ιδιαιτερότητα σε αυτό. Κατά τη γνώμη μου η ποίηση είναι ένα συναισθηματικό ξέσπασμα που χρησιμοποιεί τις λέξεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ώστε να περιγραφεί σωστά.

Ερ:Ποιες είναι οι κύριες πηγές έμπνευσής σας;

Απ: Από το ποιο ασήμαντο πράγμα μέχρι το ποιο σημαντικό. Έρωτας, πολιτική κατάσταση, αντιδράσεις, βιώματα, μεταφυσική, τα πάντα. Περισσότερο με γοητεύει ο τρόπος που τα προσεγγίζω κάθε φορά παρά το ίδιο το θέμα. Είναι σημαντικό να δοκιμάζεις νέους τρόπους γραφής για το θέμα που έχεις δει πάνω από εκατό φορές και να είναι εξίσου ιδιαίτερο κάθε φορά, σαν να είναι η πρώτη και μοναδική που το είδες. Πιστεύω ότι αξίζει να το δοκιμάσουν φίλοι ποιητές και ποιήτριες, την διαφορετική στάση και τρόπο γραφής σε κάτι.

Ερ:Ποιες είναι οι δυσκολίες της ποιητικής τέχνης;

Απ:Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν. Ίσως η δυνατότητα έκφρασης, τα εκφραστικά εργαλεία που χρησιμοποιεί ο καθένας μας στον τρόπο γραφής του. Αλλά αυτό δεν είναι μόνο θέμα παιδείας ή επιστημονικής γνώσης, περισσότερο είναι θέμα εσωτερικής αναζήτησης και γλώσσας που συγκινεί πρώτα εμάς. Η καθημερινή προσέγγιση της ποίησης τόσο με ανάγνωση παλιών και νέων αξιόλογων ποιητών παράλληλα με την γραφή του καθενός βοηθάει στο να έχουμε καλύτερα ποιήματα και περισσότερο ποιήματα που συγκινούν. Μια κουλτούρα γενικότερα θετική απέναντι στις τέχνες βοηθάει την ευαισθησία μας να βλέπει περισσότερα πράγματα και ιδιαίτερα.

Ερ:Πιστεύετε ότι η σημερινή εποχή μπορεί να εμπνεύσει τους ποιητές;

Απ:Κάθε εποχή μπορεί να συγκινήσει και εμπνεύσει ποιητές. Ιδίως οι κακές εποχές γιατί βλέπουμε τι χάνουμε, τι θέλουμε, τι νοσταλγούμε και που μπορούμε να φτάσουμε για την αναπλήρωση αναγκών μας. Αναζητήσεις υπάρχουν και σήμερα πολλές και το διαπιστώνω τακτικά στην επίσκεψή μου σε σελίδες φίλων ποιητών και ποιητριών. Εκείνο που έχει χαθεί είναι ο ηγετικός ρόλος της ποίησης στα δρώμενα του τόπου μας. Δεν ξέρω τι φταίει ή δεν φταίει σε αυτό. Γιατί μεγάλοι ποιητές υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Ίσως πολλοί συμπολίτες ας έχουν βγάλει την ποίηση από τη ζωή τους, έχουν κλειστεί σε μια λογικοφανή πραγματικότητα με θύμα το συναίσθημα και για αυτό η ποίηση δεν έχει ρόλο σε αυτούς, ούτε θετικό ούτε αρνητικό.

Ερ:Τι εκφράζετε με την ποίησή σας;

Απ:Τον εαυτό μου όπως εξελίσσεται σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου, τα σκιρτήματα που του προκαλεί η επαφή του με την κοινωνία, το περιβάλλον, τη μεταφυσική, τον έρωτα, την δράση και την αντίδραση σε πράγματα που θεωρούνται δεδομένα, την επαφή μου με τις τέχνες και τα γράμματα γενικότερα. Για τους τρίτους αυτό μεταδίδεται ανάλογα με τα κέντρα ευαισθησίας που έχει ο καθένας, την ωριμότητα, την πολιτική του στάση, την πίστη ή την απιστία του. Θέλω να πιστεύω ότι η ποίηση μου θα συνεχίζει να επηρεάζει τη ζωή μου όπως και σήμερα και ίσως σε τρίτους να δίνει την ίδια χαρά ή προβληματισμό με την ανάγνωσή της.


Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012

Εκδήλωση για το αγροτικό κίνημα των 16 χωριών της Μουργκάνας

 Επιμνημόσυνη δέηση στο Μνημείο του Αγροτικού Κινήματος, στον Αϊ Δημήτρη. Κυριακή 13-8-2000.
 Από το φωτογραφικό αρχείο της κας Σωτηρίας Μούτσου - Χίνου























Την Κυριακή στις 12 Αυγούστου 2012 θα πραγματοποιηθεί στο Κεφαλοχώρι Φιλιατών
η καθιερωμένη εκδήλωση που διοργανώνει κάθε τρία χρόνια 
η Ομοσπονδία Μουργκάνας
για τον εορτασμό του "Αγροτικού Κινήματος των 16 χωριών της Μουργκάνας
(1858-1930) "


Το πρωί θα τελεστεί επιμνημόσυνη δέηση και θα γίνει κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του αγροτικού κινήματος που βρίσκεται στον Αϊ-Δημήτρη,
ενώ το βράδυ διοργανώνεται παραδοσιακό γλέντι στο οίκημα της αδελφότητας, στην Παλιοκούλα.

[Τα αποκαλυπτήρια του μνημείου για τον αγροτικό ξεσηκωμό του 1858-1930 
έγιναν στις 10 Αυγούστου 1986, όταν πρόεδρος της ομοσπονδίας Μουργκάνας 
ήταν τότε ο χωριανός μας Βασίλειος Τσοπόκης, 
οπότε και θεσπίστηκε η επέτειος για "το Κιλιλέρ της Μουργκάνας" 
να γιορτάζεται με μεγαλοπρέπεια κάθε τρία χρόνια 
στο Κεφαλοχώρι (Γλούστα) Φιλιατών - Θεσπρωτίας]




Ελάτε (το πρωί) να τιμήσουμε τους πολύχρονους και αιματηρούς αγώνες των προγόνων μας για ελευθερία και ανεξαρτησία
και (το βράδυ) να γλεντήσουμε όλοι μαζί με την παραδοσιακή δημοτική ορχήστρα 
του Λευτέρη Γκιώκα.

















 [Ο αείμνηστος Γλουστινός δάσκαλος Δημήτρης Χίνος υπήρξε από τους πρωτεργάτες  
για την ανάδειξη του αγώνα των 16 χωριών της Μουργκάνας.]



Κυριακή 11-8-1991. Επιμνημόσυνη δέηση στο Μνημείο Αγροτικού Κινήματος στον Αϊ Δημήτρη.
Κυριακή 7-8-1994. Εκδήλωση για το Αγροτικό Κίνημα.

Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο της κας Σωτηρίας Μούτσου-Χίνου.

Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012

Μια "Οδύσσεια" στις ακτές της Θεσπρωτίας...

Ένα τριήμερο ταξίδι - εξερεύνηση στις πανέμορφες, δαντελωτές ακτές της Θεσπρωτίας από έναν σύγχρονο Οδυσσέα, που ψάχνει -και ανακαλύπτει- όλες τις πανέμορφες γωνιές της γαλαζοπράσινης γης των Θεσπρωτών.
Απολαύστε μοναδικές φωτογραφίες, υπέροχα βίντεο και πανοραμικές λήψεις από άγνωστες 
(και γνώριμες) παραλίες της Θεσπρωτίας...
και αφεθείτε στην καταπληκτική ξενάγηση του γνωστού Θεσπρωτού φυσιολάτρη Λεωνίδα Τζάνη.



Αναζητώντας ...τις ομορφιές της Θεσπρωτίας!

Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο: "Ατραπός"

Οδύσσεια



«Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι να 'ναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις»
                                             ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ - ΙΘΑΚΗ (1911)
   Βόρεια από την Ιθάκη και ανατολικά από το Νησί των Φαιάκων, από το Βασίλειο της Καλλιδίκης, έριξα το σκαρί μου στο Ιόνιο για να ξεκινήσω τη δική μου Οδύσσεια. Ένα τριήμερο στις δαντελένιες καταγάλανες ακτές της Γης των Θεσπρωτών και όχι μόνο….
   Η Οδύσσειά μου δεν είχε Κίκονες και Λαιστρυγόνες, Λωτοφάγους και Μνηστήρες, καμιά Σκύλλα ή Χάρυβδη δεν μου έφραξαν την πορεία. Παρόν βεβαία ο Ποσειδώνας και ο Πολύφημος, η Καλύψω, η Ναυσικά, η Πηνελόπη και ο Ιάσονας.
   Σίγουρα ήταν ένας Νόστος, μια επιστροφή στις αναμνήσεις, τις εικόνες , τους ήχους που έζησα μικρός στα νερά αυτά. Νερά και τοποθεσίες όπως Παπαδιά Βατάτσα Πρασούδι Αγιονήσι Καλάμι Χοιρονήσι…. γνωστά από τότε που μικρός ακολουθώντας τον πατέρα μου, αλωνίζαμε με την μικρή ΕΥΤΥΧΙΑ (ΛΗ 214 ).
Νόστος για την ενηλικίωση που με βρήκε και πέρασε  σε μέρη και  παραλίες όπως το Μακρυγιάλι, η Γάτα, τα Σύβοτα και η Πάργα.
Οδύσσεια λοιπόν για έναν Ερέτη μέσα σε ένα καγιάκ, που γέμισε εμπειρίες και συγκινήσεις και «πότισε» με αυτές το δέντρο των Αναμνήσεών του.
1η Ημέρα
 «……Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο….»
                                                       ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ - ΙΘΑΚΗ (1911)
   …αρχή δίπλα στον προβλήτα στο Σκάλωμα της Σαγιάδας καθώς το ολόγιομο φεγγάρι κατηφόριζε ακόμα προς  το νησί του Αλκίνοου.
     Στη σκέψη μου αρχικά ήταν να κατευθυνθώ στο Στροβίλι που δεσπόζει βόρεια του λιμανιού και να ανεβώ να δω τα υπολείμματα του κάστρου. Τελευταία στιγμή όμως «μελετώντας» για άλλη μια φορά τον Μιχάλη labastia.blogspot.gr μου κέντρισε το ενδιαφέρον το νησάκι της Αγιολένης. Εκεί τελικά έβαλα πλώρη πριν ό ήλιος ξεμυτίσει πίσω από το βουνό της Σαγιάδας.

   Η καρίνα βυθίστηκε απαλά στη λασπώδη ακτή  και βγήκα και στάθηκα  στο νησί περιμένοντας τον….Ηλιάτορα . Εμπρός μου ένα πέτρινο ξωκλήσι  που προσπαθεί να μείνει στην επιφάνεια, ακριβώς σαν ένας ναός πίστης ενάντια στον «βούρκο» των καιρών που ζούμε…. και  από πίσω τα ερείπια του Πύργου της Σαγιάδας, αλλοτινών χρόνων, φρουρού του λιμανιού. Και τα δύο κτίσματα φοβάμαι όμως ότι αρχίζουν να «βουλιάζουν» στη «λάσπη» της λήθης , της εγκατάλειψης και μόνο αυτός ο πρωινός Ήλιος που άρχισε να λούζει με τα χιλιόμορφα χρώματα του το μικρό αυτό νησί ομορφαίνει ακόμα το τοπίο στα μάτια του ονειροπόλου (βλέπε εμένα), γεμίζοντας τον ελπίδα ότι κάποια στιγμή αυτό το μέρος θα αναστηλωθεί, το εκκλησάκι  θα περιμένει με αναμμένα τα καντηλάκια του όποιον «άσωτο» θέλει να περάσει το κατώφλι του…και ο πύργος θα έχει «ορθώσει» το ανάστημα του πάλι και θα στέκεται εκεί αγέρωχος να καλωσορίζει τους επισκέπτες από γη  και θάλασσα.
 Πίσω στο παρόν και την …..πραγματικότητα;;……μπερδεύομαι λίγο, αφού αφήνοντας την Αγιολένη και χαράζοντας ρότα  προς την είσοδο (εκβολές) του Καλαμά, το πρωινό φώς μαζί με τα γαλήνια νερά της λιμνοθάλασσας, «πλέκουν» το πάνω με το κάτω, τον ουρανό με την θάλασσα …και αιχμαλωτίζουν ανάμεσα τους το Μαυροβούνι, τις βάρκες και τις διάφορες κατασκευές των ψαράδων δημιουργώντας υπέροχους αντικατοπτρισμούς που με συντροφεύουν μέχρι τον Καλαμά.

   Σκόρπιοι κορμοί δέντρων στα ρηχά νερά έχουν το ρόλο σηματωρών της εισόδου στον ποταμό, παλαίμαχοι ταξιδευτές μιας πορείας χιλιόμετρα πιο πάνω στην θεσπρωτική γη  όταν η οργή του χειμωνιάτικου Θύαμη τους ξερίζωσε και τους απόθεσε εδώ στις εκβολές.
Τίποτε από αυτή την ορμή δεν υπάρχει, αρχές του καλοκαιριού και ο Καλαμάς με υποδέχεται ήρεμος καθώς η πλώρη παίρνει πορεία αντίθετη από το ρεύμα του. Όσο βαθειά κωπηλατώ τόσο με αγκαλιάζει με της καταπράσινες όχθες του. Άλλωστε η σχέση μου με το ποτάμι κρατεί χρόνια, αφού στις όχθες του έχω «ακονίσει» της αισθήσεις μου και μάλιστα τα τελευταία χρόνια  το ησυχαστήριο μου  στην Αβαρίτσα  «λούζετε» από της ομορφιές της ροής του.

   Ο εναγκαλισμός θα διαρκέσει μέχρι την γέφυρα πριν  το φράγμα, εκεί  ξαποστάζω στη μικρή νησίδα κάτω σχεδόν από το γεφύρι….και να… οι Σειρήνες να με δελεάζουν να συνεχίσω την πορεία μου προς τα πάνω. Βέβαια ο γλυκός ήχος του νερού που τρέχει ανακατεμένος με λογιών κελαηδίσματα δεν έχουν καμιά σχέση με τις θαλάσσιες νύμφες αλλά με παρακινούν και με μαγεύουν το ίδιο, να συνεχίσω άλλα 5 χλμ μέχρι το φράγμα. Εκείνη την στιγμή ο Αίολος όμως έστειλε τον Ζέφυρο (τον Πουνέντη) αγγελιοφόρο να μου θυμίσει τον Νόστο που έχω πίσω εκεί στη θάλασσα του Ιονίου.
   Η επιστροφή λοιπόν με φέρνει στην έξοδο του Καλαμά που με ξεπροβοδίζει, χαρίζοντάς μου συνοδεία δεκάδων γλάρων στο πρώτο μίλι για την επόμενη στάση, στην Παπαδιά. Η στάση εδώ επιβάλλεται για να φρεσκάρω της εικόνες από τότε που βουτούσα για χταπόδια στα βράχια που φράζουν την λιμνοθάλασσα δίπλα στην  παλιά κοίτη του Καλαμά.
    Ο Ζέφυρος που με αφύπνισε προηγουμένως δεν στάθηκε ικανός να με δυσκολέψει μέχρι να φτάσω στο Ακρωτήρι της Βατάτσας, αντίθετα καταλάγιασε και μαζί με τον καυτό μεσημεριανό ήλιο επίσπευσε την αναζήτηση για ένα ήρεμο απάνεμο, κυρίως δροσερό καταφύγιο ….και τι πιο ιδανικό από το Σπήλαιο της Λυγιάς.

 Εκεί μέσα τα κρυστάλλινα νερά με τα απίστευτα παιχνιδίσματα του φωτός, που δειλά ορμάει μέσα στο εσωτερικό, δίνοντας απίστευτες αποχρώσεις στο βυθό αλλα και τα τοιχώματα του σπηλαίου, μου προσέφεραν την ξεκούραση …και καθισμένος στην μικρή παραλία που σχηματίζεται εκεί μέσα…. ήρθε στο νου μου ο Πολύφημος ……
….όταν σταθείς έξω από την Σπηλιά…. την είσοδο μπορείς να την παρομοιάσεις με το μοναδικό μάτι του Κύκλωπα Πολύφημου και άμα γυρίσεις το βλέμμα σου θα διακρίνεις πρώτα στα νότια το Αγιονήσι και πίσω σου το Πρασούδι που σύμφωνα με τα παιδικά ακούσματα μύθων στην πόλη, ήταν οι βράχοι που πέταξε ο Κύκλωπας από  το δάσος πάνω από την Ηγουμενίτσα που κατοικούσε…….
Μυθοπλασία όλα αυτά …..η μόνη αλήθεια είναι η ομορφιά που θα συναντήσεις εκεί μέσα και μην κουβαλήσεις καθόλου φόβο και θα χρησιμοποιήσω πάλι Καβάφη
«Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.»
 …..σαν Πολυμήχανος Κανένας μπαίνω μέσα στο σκαρί μου  και κωπηλατώ προς τη έξοδο με τον ήλιο να με καλησπερίζει. Έχοντας ακόμα χρόνο επισκέπτομαι τις εφηβικές μου αναμνήσεις στην χρυσαφένια αμμουδιά του Μακρυγιαλιού για να βρεθώ  λίγο, στην βοή του πολιτισμού…..
….. Σειρά έχει ο ένας από τους βράχους του Πολύφημου…ο πιο πολύβουος, από την αποικίες των γλάρων…το Πρασούδι. Αγκυροβόλιο σε μια σχισμή από την βραχώδη ακτή και με μερικές δρασκελιές βρίσκομαι πάνω στα ερείπια του παλαιοχριστιανικού ναού πιθανότατα αφιερωμένου στον Άγιο Νικόλαο. Εκεί πάνω από τα καμαρωτά παράθυρα του ναού αγναντεύω πίσω από το Δρέπανο το λιμάνι της Ηγουμενίτσας…

…..καιρός να σηκώσω άγκυρα και να αφήσω πίσω μου το Πρασούδι ….και με τις πρώτες κουπιές πάλι με πιάνει το παράπονο …αυτή τη φορά μου έρχεται η εικόνα ενός περιποιημένου ναού στην άκρη του νησιού ….να καλοσορίζει  τους επιβάτες των πλοίων που περνάνε …..όνειρα θερινής νυκτός ….
    Ήρθε καιρός για ξεκούραση όμως και χωρίς να χάσω το Πρασούδι από το «κάδρο» αράζω στην απέναντι παραλία. Με το που να βγάλω το «βιός» μου από το πλεούμενο ο ήλιος άρχισε να κρύβετε πίσω από την Βατάτσα και λίγο αργότερα καθώς χάνεται από την άλλη μεριά του Παντοκράτορα δίνει στην πλάση γύρω μου τις πορτοκαλί αποχρώσεις, παρόμοιες με αυτές που με καλημέρισαν σήμερα, ενώ ο Μορφέας πριν με πάρει στην αγκάλη του μου στέλνει …..μια όμορφη πανσέληνο για συντροφιά …εδώ στην χερσόνησο της Λυγιάς με βρήκε το τελείωμα της πρώτης μέρας ……αύριο η Οδύσσεια συνεχίζεται…… 


Ακολουθήστε τον σύγχρονο "Οδυσσέα" στο ταξίδι του

Ημέρα 1η: Οδύσεια

Ημέρα 2η: ...στην αγκαλιά της Κίρκης

Ημέρα 3η: Καλυψώ


 Καλό ταξίδι...

Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

Καλό μήνα!


Η Γλούστα σε μια φωτογραφία του Λεωνίδα Τζάνη "τραβηγμένη" από την κορυφή της Βελούνας!